Είναι στιγμές που αυτά που θέλεις να γράψεις ή να πεις για να εκφράσεις άποψη για κάτι που άκουσες έρχονται αβίαστα.
Από την πρώτη νότα ξέρεις τι κάνεις και πού πας. Είναι άλλες στιγμές που οι σκέψεις δημιουργούν ένα άλυτο παζλ μέσα στο μυαλό σου, σαν αυτά με τα χιλιάδες κομμάτια που απεικονίζουν σε μεγάλο μέρος τους τις αποχρώσεις ενός καταγάλανου ουρανού ή μιας μουντής συννεφιάς. Μοιάζουν εύκολα, βασίζονται σε μια κύρια ιδέα αλλά τελικά το να τα βάλεις σε μια σειρά απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που αρχικά θα φανταζόσουν.
Αυτό ο μουντός ουρανός είναι και το νέο album Klimt 1918 που έρχεται σχεδόν μια δεκαετία μετά την τελευταία δουλειά τους. Μια δεκαετία που τους βοήθησε να γράψουν πολύ μουσική και τελικά να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο διάρκειας σχεδόν δύο ωρών. Σε μια προσπάθεια να μη χάσει τη συνοχή του, το χώρισαν σε δύο μέρη, το “Sentimentale” και το “Jugend”, όμως και να μην το έκαναν αυτό, το τελικό έργο τους παρουσιάζει μια τόσο αξιοπρόσεκτη συνέχεια που ποτέ δε θα έβαζε τον ακροατή στη διαδικασία να σκεφτεί ότι ακούει δύο διαφορετικά πράγματα.
Η μουσική των Ιταλών μας ταξιδεύει πίσω στο Βερολίνο των 80s και το συνδέει με μαγικό τρόπο σε ένα υπόγειο της Ρώμης του σήμερα, εκεί που έλαβε χώρα η σύλληψη των ιδεών του album. Το αποτέλεσμα είναι ανατριχιαστικό, ακόμα και για έναν άνθρωπο που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ βαθιά με τη συγκεκριμένη σκηνή. Και ποια είναι αυτή η σκηνή; Είναι η dream pop των 80s περασμένη από ένα σύγχρονο post rock πρίσμα.
Το album ξεκινάει ονειρικά με δύο ταξιδιάρικες συνθέσεις όπως τα Mondecristo και Comandante που φέρνουν στο μυαλό δουλειές των Cocteau Twins ή των Joy Division. Συνεχίζει έτσι σε όλο το πρώτο μέρος του μέχρι να μπει το Nostalghia, ο ήχος να γίνει πιο ηλεκτρικός και οι επιρροές από post συγκεκριμένες. Αν θα έπρεπε να παρομοιάσω τους Klimt1918 με κάποια πιο σύγχρονη μπάντα, τότε αυτή θα ήταν σίγουρα οι The Raveonettes. Μου βγάζουν την ίδια αίσθηση τόσο στα dreamy φωνητικά, όσο και στη μουντή αλλά τόσο ζεστή ταυτόχρονα ατμόσφαιρα.
Μη σας τρομάζει η μεγάλη διάρκεια του “Sentimentale Jugend”. Εδώ μιλάμε για ένα δίσκο αποκάλυψη, ιδανική παρέα μιας μοναχικής και νοσταλγικής βραδιάς. Αφεθείτε στη σκέψη σας, μην επιτρέψετε σε κανέναν εξωτερικό παράγοντα να σας αποσπάσει, ταξιδέψτε νοητά σε ένα πάρκο με μόνη συντροφιά τα αστέρια ή σε ένα σκοτεινό υγρό υπόγειο και αφήστε τη μουσική να σας αποπλανήσει.
856 
