Έχω αναφερθεί πολλές φορές στον Jeff Waters, την εκ Καναδά μουσική ιδιοφυΐα που εδώ και 25 περίπου χρόνια οδηγεί με ασφάλεια το όχημα που λέγεται Annihilator.
Μια μορφή που για τον γράφοντα αποτελεί έναν από τους κύριους (αν όχι τον κυριότερο) γλύπτη της προσωπικότητάς του.
Η πορεία του επίσης λαμπρή (και δε δίνω δεκάρα σε τεκμήρια δημοτικότητας, η καλλιτεχνική αξία των album που δημιούργησε αρκεί ως απόδειξη) σε όλη την καριέρα του. Ανεπανάληπτος εραστής της εξάχορδης, πληθωρικός performer και low profile μουσικός που ομιλεί με έργα.
Το “Suicide Society” άντεξε επίσης στο χρόνο, παραμένοντας μια εξαιρετική καθόλα δουλειά που υποθέτω ότι έχει κλείσει ο προωθητικός της κύκλος. Και είπε ο μεγάλος “album τους δώσαμε αλλά ένα καλό live, πόσα φεγγάρια έχουμε να τους δώσουμε;”. Τα έβαλε κάτω, τα ζύγισε, σου λέει πέρασαν και εφτά χρόνια από ανάλογη απόπειρα και ιδού. Αρχές του 2017 μας προσφέρει μια συλλογή τριπλού χαρακτήρα (με το ένα μέρος της να αποτελεί οπτικό documentary).
Το κυρίως θέμα του “Triple Threat” θα έλεγα ότι είναι μάλλον η μάζωξη μουσικών όπως οι Aaron Homma, Richard Hinks, Marc LeFrance (ο οποίος συμμετείχε και στο “Feast”) και o sessionάς Pat Robillard στα Watersound Studios για την live unplugged ηχογράφηση κάποιων από τους ύμνους που συνέθεσε ο Waters από την αρχή της δισκογραφικής του οντότητας. Ύμνοι όπως τα “Sounds Good To Me”, “Innocent Eyes”, “Holding On”, “Stonewall”, “In The Blood”, “Crystal Ann”, “Phoenix Rising” αποδίδονται καταπληκτικά από τους μουσικούς σε ακουστική μορφή, γεγονός καθόλου παράταιρο μιας και οι original εκτελέσεις ήταν ήδη μπαλαντοειδούς μορφής. Η εκτέλεσή των τραγουδιών είναι υποδειγματική χωρίς βέβαια να σφετερίζεται την αίγλη των πρωτοτύπων.
Το δεύτερο CD είναι η ηχητική μεταφορά της εμφάνισης των Annihilator στο φετινό Bang Your Head Festival, με ένα setlist που κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί best of συλλογή, με την μπάντα να ερμηνεύει με αέρα πρωταθλητή τις θυελλώδεις συνθέσεις που επιλέχθηκαν. Συνθέσεις όπως τα (πάρε να ‘χεις αγάπη μου!) “W.T.Y.D.”, “Never Neverland”, “ Refresh The Demon”, “Alison Hell”, “Phantasmagoria”, “No Way Out”, “King Of The Kill” αποδίδονται με ζωντάνια, ο Waters με μια πανάξια ομάδα από πίσω του είναι πολύ φιλικός στην επικοινωνία του με το κοινό και αυτό που αναδύεται είναι πολύ, μα πολύ κέφι. Αλάνθαστες εκτελέσεις που όπως και με τις ακουστικές, σέβονται την αφετηρία τους.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι παραπάνω, το “Triple Threat” είναι ένα συλλεκτικό κομμάτι τέχνης από έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν ποτέ συνολικά στη μουσική. Δεν είναι κάτι απαραίτητο (οι unplugged versions ίσως και να είναι, για να αποκτήσεις πλήρη γνώση των πεπραγμένων της μπάντας αν ακολουθείς κατά πόδας τα είδωλά σου), αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να ακούσεις μια άλλη εκδοχή μερικών εκ των καλυτέρων τραγουδιών που γράφτηκαν ποτέ υπό τον όρο “metal”. Το σίγουρο είναι ότι για τον Jeff Waters, ο τίτλος του metaller έχει τελεσιδίκως κατοχυρωθεί.
679 
