Μια ματιά στο εξώφυλλο και τον τόπο καταγωγής του γκρουπ (Παραγουάη) και ξέρεις αμέσως τι παίζει.
Σατανάς, κρανία, καρφιά, μέτσολ, παραδόξως όμως οι Master Of Cruelty προκύπτουν ελαφρώς πιο γυαλισμένοι.
Όχι, μην παρεξηγείτε, περί κλωτσοπατινάδας πρόκειται, απλά μέσα στον black/death/thrash οχετό σκάνε και κάποια πιο σκανδιναβικά ψήγματα, κάτι tremolo από δω, κάτι πιο αργά σημεία μεταξύ blast παραπέρα, ότι πρέπει για να διάλειμμα μεταξύ επιθέσεων τευτονικού θρας και λατινοαμερικάνικου death/black.
Για κάποιο λόγο μου θυμίζουν αρκετά την ηρωική περίοδο της Osmose στα τέλη των 90s, κι αυτή η Swordmaster-ίλα είναι που κάνει τον δίσκο να ακούγεται πιο συμπαθητικός από την μέση κυκλοφορία του είδους. Και πάλι βέβαια δεν είναι κάτι ξεχωριστό ή απαραίτητο, αλλά αν είστε φίλοι του ακραίου metal χουλιγκανισμού μια ακρόαση την αξίζει.
560 
