Όταν συναντώ τη λέξη “electro” στην περιγραφή ενός Δελτίου Τύπου, είμαι αρκετά επιφυλακτικός.
Διότι είναι φορές που ο όρος χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την εκτεταμένη χρήση πλήκτρων και λοιπών μπλιμπλικίων, που εν τέλει υπερκαλύπτουν έναν ευρύτερο μουσικό αχταρμά, στον οποίο το εκάστοτε σχήμα δε θέλει να βάλει ταμπέλα, προκειμένου να το παίξει ψαγμένο.
Αυτή δεν είναι μια από αυτές τις φορές και το ντεμπούτο των εκ Φινλανδίας Ember Falls συνδυάζει πολύ ευχάριστα το metalcore στοιχείο με τις electro αναφορές, οι οποίες βοηθούν περισσότερο στο μπόλιασμα του ήχου τους με περισσότερο groove.
Σαφέστατα το αποτέλεσμα είναι πιο alternative από αυτό που θα περίμενε κάποιος βάσει του Δελτίου Τύπου, αλλά προσωπικά δε με χάλασε καθόλου αυτό που άκουσα, ενώ εκτίμησα το βάρος που έχει δώσει το group στις συνθέσεις του, οι οποίες -ακόμη κι όταν δεν πρωτοτυπούν- είναι καλοδουλεμένες και παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Εντάξει, υπάρχουν και κάποιες σαχλές στιγμές (πχ “Open Your Eyes”), αλλά στον αντίποδα το συμπαθές σεξτέτο, δεν έπεσε στην παγίδα του γυμνασιακού target group. Βλέπετε, το μεγαλύτερο πρόβλημα με τις πιο σύγχρονες metalcore μπάντες είναι πως φλερτάρουν έντονα με το post hardcore στοιχείο και δη, με τη λογική “ντύνομαι σαν Μπάρμπι, αλλά βρυχώμαι σαν Τσον-Τσον με αιμορροΐδες”, κάτι που δίνει την εντύπωση πως απευθύνονται σε οργισμένα νιάτα του κολλεγίου. Ευτυχώς οι Ember Falls δεν το παίζουν πιο σκληροί από ότι πραγματικά είναι κι ασχολούνται περισσότερο στο να παράγουν ωραία κι εύπεπτα τραγούδια, παρά στο να αφήσουν την φράντζα να αντικαταστήσει τις χορδές, τα δέρματα, τα πλήκτρα και τα μικρόφωνα.
Όμορφο, απλό και μελωδικό, το “Welcome to Ember Falls” ξέρει ακριβώς πώς βαδίζει και πού απευθύνεται κι αυτό από μόνο του βοηθάει το συγκρότημα στο να έχει ένα συμπαγή ήχο με σαφή προσανατολισμό και προσωπικότητα στα τραγούδια του. Πολύ καλό ντεμπούτο κι ας μην ταράζει τα νερά.
677 
