Οι Patria μπορεί να είναι Βραζιλιάνοι, αλλά απέχουν αρκετά ηχητικά από τα κλισέ του Νοτιοαμερικάνικου black metal.
Με τη βοήθεια εκ βορρά των Oystein G. Brun στην παραγωγή και Asgeir Mickelson στα τύμπανα (αμφότεροι των Borknagar), το δίδυμο από το Ρίο (εξ όσων γνωρίζω) ακολουθεί πιο παγωμένες εμπνεύσεις.
Το “Magna Adversia” είναι σκληρό, σε σημεία συμφωνικό μαυρομέταλλο σε γρήγορες κυρίως ταχύτητες και με αρκετή μελωδία που απευθύνεται περισσότερο σε οπαδούς του Σκανδιναβικού ήχου στα τέλη των 90s, εκεί που έπαιζε και το σύντομο φλερτ με την πιο mainstream metal σκηνή και πριν την επιστροφή της πλειονότητας σε πιο “ορθόδοξες” καταστάσεις. Η παραγωγή είναι προφανώς γυαλισμένη, το παίξιμο είναι αρκετά τεχνικό και γενικά παίζε μια τεχνική αρτιότητα και αέρας επαγγελματισμού.
Παρότι δεν είναι ακριβώς του γούστου μου σαν ήχος γενικά, πρέπει να παραδεχτώ πως εδώ έχουμε μια αξιολογότατη δουλειά για το είδος της και ενώ μάλλον δεν θα προστεθεί την δική μου δισκοθήκη σίγουρα ανήκει στις δισκοθήκες όσων γουστάρουν την πιο εμπορική πλευρά του ιδιώματος, αρκεί και αυτοί να μην περιμένουν κανένα αριστούργημα.
617 
