Είναι λίγες οι φορές πλέον που θα εκτιμήσω έναν πραγματικό heavy metal δίσκο.
Δυστυχώς, τα περισσότερα σχήματα υπερπροσπαθούν, φλερτάροντας επικίνδυνα με την γραφικότητα. Αυτό, ευτυχώς, δε γίνεται με τους Trial, οι οποίοι έχουν ένα τίμιο σερί σε ό,τι αφορά τα full length τους, με το “Motherless” να το συνεχίζει και να επιβεβαιώνει πως άπαξ και το δεις σοβαρά το θέμα, δεν χρειάζεσαι σπαθάκια, δερμάτινα κι υπερβολές, αλλά καλή μουσική.
Το κουιντέτο από τη Σουηδία, έχει βρει την χρυσή τομή και δε χαρίζεται πουθενά, με το νέο του πόνημα να βάζει γυαλιά σε πολλά σχήματα εκεί έξω, παρότι δεν έχουν ακόμη την απαραίτητη αναγνωρισιμότητα.
Ακόμη κι αν δεν έχεις έρθει σε επαφή με τους Trial (και δηλώνεις και λάτρης της κλασικής metal σκηνής), δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσκυνήσεις το “Motherless”, το οποίο μέσα από 8 συνθέσεις, συνολικής διάρκειας 48 -περίπου- λεπτών, θα σε πάει από τους Jag Panzer στους Mercyful Fate, από τους Liege Lord στους Helstar κι από τους Iron Maiden στους Candlemass, με ιδιαίτερη ευκολία.
Το πρώτο μισό του δίσκου κινείται σε μονοπάτια heavy power νοοτροπίας (“Motherless”, “Cold Comes the Night”, “Aligerous Architect”), δίχως όμως να χάνεται ο λυρισμός (“In Empyrean Labour”, “Juxtaposed”), με το ατμοσφαιρικό “Birth” να σπάει αυτήν τη ροή και να οδηγεί στο 9λεπτο έπος “Embodiment”, το οποίο διαδέχεται το ονειρικό “Rebirth”, κλείνοντας ιδανικά ένα μικρό ακατέργαστο διαμαντάκι που τιμά το είδος και βάζει μέχρι κι εμένα, τον μόνιμα σκεπτικό απέναντι σε NWOBHM καταστάσεις, να βγάλει το καπέλο.
Άπαξ κι έβγαιναν περισσότεροι δίσκοι σαν το “Motherless”, η πιο κλασική έκφανση του heavy metal ιδιώματος θα μεσουρανούσε ακόμη, αλλά να που συγκροτήματα σαν τους Trial δεν βγαίνουν όσο συχνά θα θέλαμε.
552 
