Το melodic rock, ενώ συνεχίζει κι έχει ένθερμους υποστηρικτές και δεκάδες καλά συγκροτήματα, δεν περνάει και την καλύτερη, εμπορικά, περίοδό του.
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει την Frontiers από το να υπογράφει κατά συρροή μπάντες του εν λόγω χώρου και με λίγα φτιασιδώματα, να τις προωθεί στο πιστό κοινό της. Κι ομολογουμένως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εταιρεία κάνει σωστές επιλογές, με τους One Desire να αποτελούν μια εξ αυτών.
Με αρκετές αλλαγές από το 2012, αλλά με περισσή διάθεση για ένα δυνατό ντεμπούτο, το κουαρτέτο με έδρα τη Φινλανδία κυκλοφορεί το πρώτο του full length και παρότι δεν καταφέρνει να ταράξει τα νερά της AOR κοινότητας, δείχνει πως έχει στα χέρια του μια καλή συνθετική μαγιά, η οποία ενδεχομένως να απασχολήσει ευχάριστα στο μέλλον.
Ο Jimmy Westerlund αποτελεί άσσο στο μανίκι πίσω από το μικρόφωνο, η καλογυαλισμένη παραγωγή συντροφεύει τα κομμάτια καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου και το μουσικό attitude στη σωστή κατεύθυνση. Το πακέτο γενικά δείχνει πολύ καλό, απλά σε αρκετά σημεία είναι αρκετά προβλέψιμο και αδύναμο, κάτι που το κάνει να μην ξεχωρίζει σε σχέση με αντίστοιχες δουλειές του είδους. Και η αλήθεια είναι πως η melodic σκηνή έχει ανάγκη πλέον αυτό το “κάτι παραπάνω”, μιας και καλά album στο χώρο βγαίνουν συνέχεια, αλλά χάνονται στην πάροδο του χρόνου.
Οι One Desire έχουν όλα τα φόντα για μια καλή πορεία, κάτι που μαρτυρούν κι οι συνθέσεις του ντεμπούτου τους, μόνο που χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια στο να δημιουργηθεί μια σαφέστερη μουσική ταυτότητα.
Εν ολίγοις, ένα συμπαθέστατο πρώτο βήμα, από ένα αρκετά υποσχόμενο σχήμα, που με τον κατάλληλο χειρισμό θα απασχολήσει ευχάριστα τη μελωδική σκηνή.
671 
