Οι psych/ blues/ rock σαμάνοι από τη Γερμανία επανέρχονται με ένα ακόμη album μετά το εξαιρετικό “Waiting for the Flood” (review).
Δε μου φαίνεται καθόλου περίεργο, αφού τους γνωρίζω ήδη, πως κερδίζουν την προσοχή μου από την αρχή με το “Vipassana”, το οποίο δείχνει πως βασική πτυχή της ύπαρξης τους είναι η ινδική κουλτούρα. Σε συνέχεια του προηγουμένου, οι διάρκειες των πέντε κομματιών είναι αρκετά μεγάλες (σε σύνολο 47 λεπτών), με τόσες αλλαγές σε συναίσθημα, ρυθμό και μελωδία που δεν καταλαβαίνεις πως η ώρα περνά.
Η παραγωγή είναι για μια ακόμη φορά ιδανική, τονίζοντας το κάθε επί μέρους στοιχείο, από τα οποία αποτελείται η έξυπνη διάσταση των SBE. Πιο βαρείς από το “Waiting for the Flood”, με το σκληρό doom να κάνει απότομες εμφανίσεις ανάμεσα στα άλλοτε proggressive rock πλαίσια (αχ τι όμορφα ατμοσφαιρικά πλήκτρα), άλλοτε jazz, άλλοτε ethnic, άλλοτε desert rock.
Οι τρεις (μετά την αποχώρηση του Richard Behrens) τύποι αυτοί έχουν βρει το δικό τους στυλ εδώ και χρόνια, και πλέον απλά προσφέρουν δουλειές που στο τσακ δεν περιγράφονται ως αριστουργηματικές (αν και θεωρώ εαυτόν σκληρό σε αυτό το σημείο).
Το υπέροχο εξώφυλλο πιθανότατα θέλει να ευαισθητοποιήσει όλη την ανθρωπότητα απέναντι στη φύση και τον πλανήτη μας, τον οποίο τόσο έχουμε καταχραστεί. Για αυτόν τον λόγο, μας δείχνει το ανθρώπινο γένος να κυοφορείται μέσα στη γη, που μαζί με τα λόγια του guru στο ξεκίνημα του “Sad Guru Returns” δίνουν την αίσθηση πως εδώ υπάρχει κάποια έννοια concept δίσκου.
Προσωπικά μαγεμένος με το εξάλεπτο “Glorious Daze”, κατευχαριστήθηκα πολλαπλές ακροάσεις του “One with the Universe” και το συνιστώ ανεπιφύλακτα και ασκαρδαμυκτί, σε όλους τους ανθρώπους που θέλουν να ακούσουν όμορφη progressive heavy rock μουσική.
Κι από κοντά στο Fuzz, στις 28 Μαΐου!
694 
