Περασμένα nu-μεγαλεία και διηγώντας τα, χλεχλές…
Από την προηγούμενη δουλειά τους κιόλας, οι Linkin Park έδειξαν έμμεσα πως θέλουν να ασχοληθούν με πιο εύπεπτα και pop μονοπάτια (όχι πως ήταν ποτέ ιδιαίτερα περίπλοκοι, αλλά οκ). Άλλωστε, εδώ και χρόνια ψάχνουν τρόπους να αποποιηθούν το nu metal παρελθόν τους και η ενασχόλησή τους με τα ηλεκτρονικά στοιχεία βρίσκει ξανά στέγη στο “One More Light”, το οποίο δεν είναι όσο πειραματικό όσο το “A Thousand Suns”, αλλά απαρτίζεται αποκλειστικά από ελαφρο-pop άσματα με γλυκανάλατα refrain και λούπες.
Για τον γράφοντα, η ισορροπία που διατηρήθηκε στο “Living Things” του 2012 ήταν ιδανική, μιας και το “με-το-στανιό” πισωγύρισμα που επιχειρήθηκε στο “The Hunting Party” του 2014, δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από το ευρύ κοινό, μιας και ήταν κάπως φανερό ότι το σχήμα ήθελε άλλα πράγματα, κάτι που έβγαινε και στα τραγούδια.
Η ίδια η μπάντα δηλώνει πως βρήκε αυτό που έψαχνε κι αυτό αποτυπώθηκε στο “One More Light”, το οποίο (υποτίθεται) παρουσιάζει μια πιο ώριμη εκδοχή των Linkin Park. Η πικρή αλήθεια είναι όμως πως ο δίσκος θυμίζει έντονα Backstreet Boys (μετά το reunion, που ήταν και πιο βαρετοί), ή Take That (πάλι μετά το reunion, αλλά πριν επιστρέψει ο Robbie Williams).
Τουτέστιν, ενώ μουσικά έχουμε να κάνουμε με κάτι σχετικά σύγχρονο, σαν σύνολο, ο ακροατής βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα μελαγχολικό boyband, που επί 35 λεπτά (ουδέποτε οι LP φημίζονταν για τη διάρκεια των album τους) γκρινιάζει σαν έφηβος σε εμμηνόπαυση (οξύμωρο μεν, αλλά απόλυτα ταιριαστό)…
Προς τι όμως η ξενέρα γενικά; Οι Linkin Park έπαιζαν nu metal μονάχα στα δυο πρώτα τους full length… Το “Minutes to Midnight” είχε μεν στοιχεία, αλλά πλεύριζε μια πιο pop αισθητική και τέλος πάντων, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας… Το συγκρότημα πάντα είχε τέτοιες συνθέσεις στους δίσκους του, απλά ανάμεσα στις πιο rock στιγμές, πέρναγαν στο αβαβά.
Ε, πλέον δε θέλουν να κρύβονται κι αποδέχονται πως στην παρούσα φάση θέλουν ένα δίσκο γεμάτο κομμάτια όπως τα προ δεκαετίας “Shadow of the Day” και “Leave Out All the Rest”. Κι αν με ρωτάς, αυτό δεν είναι κακό… Κάνε το τουλάχιστον καλά όμως ρε αδερφέ! Διότι το “One More Light” είναι τόσο μέτριο που οι Maroon 5 έχουν πλέον ανταγωνισμό, ενώ αν το ακούσουν οι Twenty One Pilots θα γελάνε για μέρες…
Εν ολίγοις, οι Linkin Park έγραψαν για πολλοστή φορά ένα εξαιρετικό soundtrack για μαθητές γυμνασίου, εξ ου και η πλήρης ηχητική στροφή σε ένα στιλ που έχει ανταπόκριση μονάχα από σχολιαρόπαιδα που φορούν ακόμη σιδεράκια και τα προβλήματά τους περιορίζονται στο αν ο Άρτσι θα τα βρει με την Μπέτι ή τη Βερόνικα. Τέλος, προτείνω για support στην επερχόμενη περιοδεία τους, τους Κίμων & His Gang, αν και φοβάμαι πως παραείναι rock για τα τωρινά γούστα του Chestern και του Shinoda…
786 
