Οι καλιφορνέζοι Madlife κυκλοφορούν το νέο τους δίσκου και κάνουν ό,τι μπορούν για να τους προσέξεις…
Πατώντας κυρίως στο industrial ιδίωμα (και δη, στις πιο easy listening εκφάνσεις του) παρουσιάζουν ένα album με 12 συνθέσεις εύπεπτου και ρυθμικού rock/metal, κατάλληλο για όσους λησμονούν τα ‘00s. Από το εναρκτήριο κιόλας “All the Angels”, η ηχητική συνταγή του συγκροτήματος γίνεται σαφέστατη κι ακολουθείται πιστά καθ’ όλη τη διάρκεια του “Precision in the Face of Chaos”, το οποίο καταναλώνεται ευχάριστα κι αναίμακτα, δίχως όμως να συνταράσσει τα μουσικά νερά του πλανήτη.
Οι Madlife ουσιαστικά είναι το παιδί που θα γεννιόταν ύστερα από μια παράνομη σχέση μεταξύ Rob Zombie και Linkin Park, με τους Korn να έχουν το ρόλο του νονού που εμφανίζεται μονάχα κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, τους The Rasmus να συστήνονται ως ξαδέρφια του και τον Marilyn Manson ως τον τρελό θείο που έχει συναντήσει μονάχα μια φορά. Τουτέστιν, κάτι απλό και γκρουβάτο, με industrial χροιά, όμορφα refrain και ραδιοφωνικές βλέψεις. Άπαξ και στόχευαν σε κάτι τέτοιο οι Madlife, τότε θαρρώ πως πέτυχαν διάνα, αν και η αλήθεια είναι πως θα είχε περισσότερο νόημα το album άπαξ κι έβγαινε δέκα χρόνια πριν.
Στα θετικά ο ξεκάθαρος μουσικός χαρακτήρας του δίσκου, δίχως περιττά μπασταρδέματα, η παραγωγή, όπως και η συνολική καλή γεύση που αφήνει, ενώ αρκετά ενδιαφέρουσα κι η διασκευή στο “Love Song” των The Cure.
Συμπαθέστατη πρόταση, την οποία ίσως να εκτιμήσουν περισσότερο οι μικρότερες ηλικίες, τώρα ειδικά που οι Linkin Park το έριξαν στο σορολόπ…
601 
