Χρονοκάψουλα από τα lidl…
Το “Hypernova” είναι από εκείνες τις δουλειές που άπαξ και κυκλοφορούσαν 20 χρόνια πριν, ενδεχομένως να συζητιόντουσαν έντονα στους power metal κύκλους.
Εν έτει 2017 όμως, δυσκολεύομαι να ταυτιστώ με μια μπάντα η οποία αναμασά τις Helloween-ικές καταβολές της και τις Stratovarius-ιανές επιρροές της. Από τη μια, το album είναι αρκετά ευχάριστο και σμιλευμένο με όλα τα στοιχεία τα οποία αγαπήθηκαν στο είδος, από την άλλη όμως είναι τόσο generic που νιώθω λες και περνάω ένα μόνιμο deja-vu!
Δικασίλες και πληκτράκια, παγιδευμένα σε μια παραγωγή που δεν κολακεύει τις συνθέσεις κι ερμηνείες οι οποίες έχουν ιδιαίτερη (και μέτρια) χροιά, περιορισμένο εύρος κι οριακά χάνονται λόγω της έλλειψης δυναμικής τους.
Αυτό που σώνει τους Tales of Gaia από μια εξ ολοκλήρου κακή κριτική, είναι πως παρά τα πάμπολλα αρνητικά που πλαισιώνουν το ντεμπούτο τους, τα τραγούδια ακούγονται ευχάριστα… Ή μάλλον, θα ακούγονταν ευχάριστα άπαξ και διέθεταν άλλον frontman.
Εν ολίγοις, διάθεση υπάρχει και φαίνεται σε γενικές γραμμές, απλά όταν το αποτέλεσμα θυμίζει καλογραμμένο demo, ή full length του ’93 με σχολικό budget τυρόπιτας, δεν πάμε μπροστά.
675 
