Ήρθε η μεγάλη καταστροφή για την οποία τόσα χρόνια μας προειδοποιεί η Ελεύθερη Ώρα.
Η γη άνοιξε και λάβα αναδύεται από τα βάθη του πυρήνα της, απελευθερώνοντας κάποιον φτερωτό δαίμονα. Κάποια τέτοια ιστορία θαρρώ μας λένε οι Argus από την Pennsylvania στο τέταρτο τους album, “From Fields of Fire”. Τουλάχιστον, για κάτι τέτοιο με εμπνέει το εξώφυλλό του.
Το όνομά τους σαφώς ευωδιάζει επικότητα, αποτίνοντας φόρο τιμής στους μεγάλους Wishbone Ash, αλλά μουσικά είναι πιο σύγχρονοι, θυμίζοντας έντονα τους αγαπημένους μου Solitude Aeturnus, καθώς και τους Slough Feg.
Τέσσερα χρόνια μετά το “Beyond The Martyrs”, οι Argus επιστρέφουν για να διατηρήσουν την υψηλή ποιότητα του doom metal τους, με όμορφες μελωδίες, εξαιρετικά κιθαριστικά solos, την βαθιά και στακάτη φωνή του Brian Balich και με κυρίως μεγάλης διάρκειας κομμάτια, μας παραδίδουν ένα κουβαρνταλίδικο 54-λεπτο.
Οι φίλοι του αργόσυρτου αμερικάνικου πεσιμισμού θα ικανοποιηθούν ιδιαίτερα, είτε τους ξέρουν ήδη, είτε όχι και πιθανόν να τους προσθέσουν στη συλλογή τους. Και γιατί όχι, αφού το παρόν είναι ένα πάρα πολύ καλό δείγμα metal μουσικής, με ένα συγκρότημα που τιμάει τις επιρροές του, αφήνοντας ανεξίτηλα και την δική του πινελιά.
Εκτός από τους προαναφερθέντες μαυροντυμένους μουσικόφιλους, θα έκαναν καλή επιλογή να τους τσεκάρουν και οι έχοντες σπαθιά και καρφιά, υψωμένα για τους Grand Magus, ειδικότερα της πρώτης τους περιόδου.
Η καλή μουσική πρέπει να αναδεικνύεται και να στηρίζεται από όλους, ακόμα και αν δεν ξέρουμε το πόσο βαθιά θα σκάψει κάποιος δίσκος την καρδιά μας. Δεν είμαι σίγουρος πως θα τους ακούσω χιλιάδες φορές στο μέλλον, αλλά θα τους φέρνω στο μυαλό μου κάθε που θα επιλέγω τους Solitude Aeturnus. Κι αν αυτό δεν είναι κοπλιμέντο, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι!
630 
