Με αφετηρία το 2004, από το Tampere της Φινλανδίας, μας έρχονται οι μυστηριώδεις alternative metallers, Skein. Χρειάστηκαν βέβαια δέκα χρόνια για το δισκογραφικό τους ντεμπούτο, το concept άλμπουμ “Of Wings Unfolding”, την αυγή του 2014.
Φέτος επιστρέφουν με μια συλλογή από αυτόνομες, σύντομες ιστορίες που έχουν τον τίτλο “Deadweight”. Oι Skein αποτελούνται σήμερα από τους Sami Silvennoinen – vocals, Jarno Ojala – guitar, Hiski Marstio – guitar, Kari Ruissalo – drums και Juha Höyssä – bass.
Η επιδίωξη των Φιλανδών είναι να οικοδομήσουν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, μια ιδιαίτερη ερημιά στην οποία παραμονεύουν η μελαγχολία, η αναθεώρηση και πολύ συχνά μια αυθεντική οργή που καθορίζει τελικά και τον ηχητικό διχασμό τους.
Με την πολύτιμη βοήθεια του παραγωγού Tuomas Kokko (Ghost Brigade, Swallow the Sun, Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus), οι Skein διατρέχουν μια διαδρομή ηχοτοπίων που ενώ περιέχουν στοιχεία από μάλλον ετερόκλητες πηγές (σποραδικές εντυπώσεις από σκοτεινές εκφράσεις των Tool, Deftones, μελωδικές φωνητικές μανιέρες των Placebo, post black εκρήξεις και μαθήματα οργής με death growls), συνολικά δημιουργούν μια ομοιογενή μουσική πορεία με προσωπική αύρα και συναίσθημα.
Δύσκολα αποφεύγει κανείς να φέρει στο μυαλό του τους αυστριακούς Mayfair, και ιδιαίτερα στην πρώιμη φάση τους, στο εισαγωγικό track “Seduction”, το οποίο παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα απέναντι στη συνταγή της σύγκρουσης των δύο προσώπων των Skein που συμμετέχουν συνήθως στις περισσότερες από τις συνθέσεις του άλμπουμ. Η υπέροχη μελωδική και εξελικτική δομή του “Seduction” το καθιστά ένα εξαιρετικό single, όμως η επιλογή αυτή πηγαίνει τελικά στο “Bound” με τις δραματικές μελωδίες και το δυνατό ρεφρέν.
Το σκοτεινό κέλυφος των Skein παραμένει συμπαγές, είτε οργίζεται στα άκρα όπως στο “Lies divine” όπου το στακάτο του ριφ στο μέσο μοιάζει σαν καταπραϋντική ένεση, ή ηρεμεί με αγωνία όπως στο ambient “The fear is love”, που συνθλίβεται άδοξα αμέσως μετά από τη γροθιά του ομότιτλου τραγουδιού.
Το σχεδόν εννιάλεπτο “The unknown” διατρέχει όλες τις επιμέρους κρύπτες της μουσικής τους και μετά από μια κλιμακωτή εξέλιξη, σβήνει σε μια ήρεμη και ύποπτη ειρήνη. Είναι και το τέλος του άλμπουμ.
Το τραγούδι που μάλλον ξεχωρίζει αισθητά είναι το “Mare”, ένας μαύρος κύκνος που φυλάει στην καρδιά του, κάπου στο μέσο, άλλη μια δυσοίωνη έκρηξη, που μοιάζει να προσπαθεί να τινάξει από πάνω του την υγρασία της φθοράς.
Οι Φιλανδοί, με έναν περίεργο τρόπο, ακούγονται να έχουν πετύχει μια παράξενη αρμονία ανάμεσα στη φόρμουλα και τη σύνθεση, που σταδιακά χτίζει μια αίσθηση ειλικρίνειας και αλήθειας. Το πιο πιθανό είναι πως αυτή η θετική εντύπωση θα μεγαλώνει σημαντικά με κάθε νέα βόλτα στο υγρό, γοτθικό, σκληρά ευαίσθητο “Deadweight”.
Όσοι απολαμβάνουν τις εσωτερικές μουσικές εμπειρίες αποκλειστικά με τον εαυτό τους, ας δοκιμάσουν τα αποτελέσματα των Skein πάνω τους.
684 
