CANNABIS CORPSE: “Left Hand Pass”

Το side project του Land Phil των Municipal Waste επιστρέφει με το πέμπτο του full length.

Με τίτλο που παραφράζει το “Left Hand Path” των Entombed, οι Cannabis Corpse συνεχίζουν να επιδίδονται σε grind death με βασική στιχουργική επιρροή την κάνναβη και το ευρύτερο τρολάρισμα στο οτιδήποτε σοβαροφανές χαρακτηρίζει το heavy metal ιδίωμα.

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν όσοι ακούνε το σχήμα είναι πως παρεξηγούν το τι ακριβώς θέλει να κάνει, παίρνοντας στα σοβαρά ένα συγκρότημα που εξ αρχής αποτελεί μια εκούσια παρωδία της σκηνής, αλλά συνάμα διαθέτει μέλη τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά το χώρο και δη, τα όργανά τους.

Κι εδώ ίσως είναι το μεγαλύτερο τρολάρισμα εκ μέρους του group, μιας κι άπαξ και δεν γνωρίζεις το ποιόν των Cannabis Corpse κι ακούσεις τυχαία (με δεδομένο πως δε θα αντιληφθείς τους στίχους για ευνόητους λόγους), θα βρεθείς αντιμέτωπος με ένα αξιοπρεπέστατο grind death σύνολο, το οποίο ενώ κάνει την πλάκα του, βάζει στη θέση τους πολλά συγκροτήματα που κινούνται το ίδιο είδος.

Μουσικά, το “Left Hand Pass” έχει σμιλευτεί με τα ίδια ακριβώς υλικά που είχαν συναντηθεί στους προκατόχους του, με τα αβυσσαλέα riff να συμπορεύονται με το γρήγορο και τραχύτατο rhythm section και να σκορπούν την καλλιτεχνική συντέλεια μέσω των παντελώς brutal φωνητικών του προαναφερθέντα Land Phil, ο οποίος, πέρα από το μπάσο, έχει αναλάβει και χρέη frontman στους τελευταίους δύο δίσκους της μπάντας.

Με επικούς τίτλους όπως “In Battle There Is No Pot”, “ Grass Obliteration ”, “Papyrus Containing the Spell to Protect Its Possessor Against Attacks from He Who Is in the Bong Water” και “The Fiends that Come to Steal the Weed of the Deceased”, το κουαρτέτο από τη Virginia σκορπάει χαρωπά το θάνατο και γελάει στα μούτρα όλων των κλισέ της ακραίας σκηνής, παραδίδοντας 37 λεπτά καθαρόαιμου μπρουταλάδικου death, με συνθέσεις που πολλοί θα ζήλευαν.

Ευχάριστο, βαβουράδικο και μερακλίδικο!

589
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.