WOLVES IN THE THRONE ROOM: “Thrice Woven”

Νομίζω πως οι Wolves In The Throne Room (WITTR για συντομία) πλέον δεν χρειάζονται συστάσεις αφού όχι απλά είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην παγκόσμια black metal σκηνή, αλλά με το “Diadem of 12 Stars” του 2006 και τον διάδοχό του, “Two Hunters”, ξεκίνησαν μια νέα εποχή για τη USBM κοινότητα, αρκετά διαφοροποιημένη από την μέχρι τότε επικρατούσα βλάσφημη ωμότητα των Profanatica και Krieg και τον lo-fi μηδενισμό των Xasthur και Leviathan.

Υιοθετώντας μια πιο φυσιολατρική, μελωδική και παγανιστική αισθητική έδωσαν το έναυσμα σε μια πληθώρα από μπάντες να βγουν από τα αστικά υπόγεια τους και να πάρουν τα βουνά και έδωσαν φωνή σε μια μέχρι τώρα σχετικά ήσυχη μουσικά (όσον αφορά το black metal πάντα) γεωγραφική περιοχή, τα όρη της βορειοδυτικής ακτής των ΗΠΑ που πλέον εκπροσωπούνται μέσω του επονομαζόμενου Cascadian Black Metal.

3 χρόνια μετά το πειραματικό και ορχηστρικό “Celestite” και 6 χρόνια μετά την τελευταία metal παρουσία τους, το “Celestial Lineage”, το “Thrice Woven” όχι απλά σηματοδοτεί μια θριαμβευτική επιστροφή στους κόλπους του μαυρομέταλλου για τους αδερφούς Weaver αλλά τους βρίσκει και σε σπάνια φόρμα ακόμα και για τα  δικά τους δεδομένα.

Ξεκινώντας με το “Born from the Sepent’s Eye” οι WITTR μπαίνουν κατευθείαν στο ψητό και χέζουν στη μάπα τους κολλημένους που με αφορμή τους πρόσφατους ambient πειραματισμούς τους, τους βάφτισαν hipster. Αγνό μελωδικό, ατμοσφαιρικό και φολκλορικό black metal άψογα εκτελεσμένο που πραγματικά σε μεταφέρει στα βροχερά δάση της ορεινής Washington και σε οδηγεί σιγά σιγά στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου, το doom-ίζον “The Old Ones are with Us”, το οποίο παρά τη συμμετοχή του μέγιστου Steve Von Till δεν θυμίζει τόσο Neurosis όσο παλιούς Primordial και τα πρώτα βήματα των Empyrium, επιρροές που κάνουν μεν την παρουσία τους σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ αλλά δεν επισκιάζουν ποτέ τον προσωπικό ήχο των WITTR. Το “Angrboda” που ακολουθεί είναι απλά ένα παγωμένο αριστούργημα, ενώ το “Fires Roar in the Palace of the Moon”, που ακολουθεί το μικρό εμβόλιμο “Mother Owl, Father Ocean” και κλείνει το δίσκο, είναι απλά επικό.

Ίσως η πιο θριαμβευτική επιστροφή της χρονιάς, οι WITTR με αυτό το δίσκο διεκδικούν τον τίτλο των πρωτοπαλίκαρων όχι μόνο των Cascades αλλά του φυσιολατρικού μαυρομέταλλου από όπου και να προέρχεται και αποτελειώνουν το φθινοπωρινό ατμοσφαιρικό blitzkrieg στις αισθήσεις (και τα πορτοφόλια μας)  που ξεκίνησαν οι Botanist και Myrkur. Αγοράστε το με κλειστά μάτια, για οπαδούς του είδους το λες και απαραίτητο. 

756
About Αλέξης Δρυμιώτης 479 Articles
Στριμωγμένος ανάμεσα σε Gen X και Millenials, από την γη του χαλλουμιού, βαρετός τύπος κατά τα άλλα, επιμένει ότι Black Metal Ist Klassenkrieg, Fascism Is A Fuck,Doom Or Be Doomed, In Grind We Crust.