Σου αρέσουν οι Blink 182; Οι A Day To Remember; Ωραία, συνέχισε να διαβάζεις.
Ψάχνοντας λοιπόν λίγες πληροφορίες για τη μπάντα, βρήκα πως είναι πενταμελής, έρχονται από το Τέξας, και παίζουν “pop punk”, “hardcore” και “easycore”. Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε το easycore αλλά βγάζει νόημα – πάντως hardcore ούτε που πλησιάζουν.
Αναφέραμε λοιπόν τους Blink 182 και τους ADTR. Σε πρώτη ακρόαση του Works of Progress, οι επιρροές και από τις 2 μπάντες είναι παραπάνω από ξεκάθαρες, σχεδόν σαν να τις έβαλες στο μπλέντερ και να βγήκε αυτός ο δίσκος.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ 11 κομματιών (1 εκ των οποίων intro), τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τρομερά easy listening. Πιστοί στο όνομα τους, από το intro κι όλας μας ταξιδεύουν Across The Atlantic, και πιο συγκεκριμένα, μάλλον σε κάποιο λύκειο στην California.
To pop στοιχείο είναι προφανές στο μεγαλύτερο μέρος του album, σχεδόν δίνοντας σου την αίσθηση πως πρόκειται για μια μπάντα φτιαγμένη από ατζέντηδες για να πουλήσει σε εφηβάκια με σοβαρά προβλήματα όπως “πάλι αρακά έχουμε στο σπίτι”.
Από την τεχνική σκοπιά, δε φέρνουν κάτι εξαιρετικά νέο στο τραπέζι, αλλά έχουν συμπαθητικά screams που και που, καθαρά… καθαρά, πιασάρικα ριφάκια και καλούλια drums κάπου στο βάθος. Προσωπικά ευχαριστήθηκα 2 κομμάτια του δίσκου, το Word of Mouth και το Blind Eyes, κι αυτά επειδή ήταν πιο κοντά σε metalcore/hardcore ακούσματα. Άντε και το 24 hours για ποπάκι (video παρακάτω).
Με λίγα λόγια, αν παίξουν στο ραδιόφωνο δεν θα με ενοχλήσει ο ήχος τους. Αλλά σίγουρα δεν θα φάω φλασιά “αχ να ακούσω λίγο ATA που έχω καιρό”. Αν πάλι ψάχνεις κάτι χαλαρό να παίζει στο background όσο δουλεύεις, ίσως να αξίζει να το δοκιμάσεις.
637 
