Μην σας ξεγελάνε οι blackened hardcore ταμπέλες και οι τεμπέλικες συγκρίσεις με τους Kvelertak και Alphahanne που κάνουν διάφοροι.
Οι Korrupt ναι μεν χρησιμοποιούν κάποια στοιχεία μαυρομέταλλου στην μουσική τους αλλά απέχουν πολύ από τα πιο πάνω παραδείγματα.
Για την ακρίβεια ακούγονται πολύ περισσότερο σαν Comeback Kid και Strike Anywhere, αν αυτοί αποφάσιζαν να εμπλουτίσουν το hardcore/punk τους με μερικά tremolo και βλακ εν ρολλγκρούβες της σχολής των ύστερων Satyricon. Αυτό δεν τους κάνει κακούς, ίσα ίσα είναι πολύ καλοί σαν hardcore μπάντα, αλλά παρά την υβριδική μουσική τους, τους λείπει εξ ολοκλήρου η “μαύρη” διάθεση, η εσάνς σαπίλας και βρωμιάς και γενικότερα το όλο vibe που κάνει ένα blackened hardcore γκρουπ “blackened”.
Τώρα αν το αγνοήσεις αυτό και σταθείς μόνο στην πανκ πλευρά τότε τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, μπορεί οι Νορβηγοί να αποτυγχάνουν για μένα να δελεάσουν τον μαυρομεταλλά ακροατή αλλά έχουν όλα τα συστατικά για να κάνουν τον χαρντκορά να τους λατρέψει. Θρασίζοντα riff με black κοψίματα, γρήγοροι ρυθμοί με διαλείμματα για rawk groove, τυπικά αλλά καλά hardcore φωνητικά, αν αντί για τις μπάντες που προσπαθεί (ατυχώς για μένα) να τους συγκρίνει η εταιρεία τους βάλεις δίπλα στους Defeater, Casey Jones, Propaghandhi και λοιπούς εκπρόσωπους του σύγχρονου hardcore/punk τότε έχεις ένα πραγματικά γαμάτο και, χάρη στους black πειραματισμούς, πρωτότυπο δισκάκι.
Όσοι γουστάρουν λοιπόν το είδος καλά κάνουν να ρίξουν καμιά ακρόαση, νομίζω οι Korrupt θα τους πείσουν, όσοι πάλι δελεάστηκαν από τα δελτία τύπου και περιμένουν κάτι πιο kvlt ας κρατάνε μικρό καλάθι.
622 
