Εδώ νομίζω δεν υπάρχει λόγος για συστάσεις, οι Electric Wizard έχουν κερδίσει με το σπαθί τους την θέση των doom εκπροσώπων της γενιάς τους, όπως έκαναν πριν από αυτούς μπάντες όπως οι Candlemass και Trouble, οπότε αν βγήκατε μόλις τώρα από τη σπηλιά σας μετά από 20 χρόνια και δεν τους γνωρίζετε σταματήστε να διαβάζετε αυτό το review γιατί δεν είναι η κατάλληλη εισαγωγή.
Το “Wizard Bloody Wizard”, όπως καταλαβαίνουμε και από τον τίτλο, ξεφεύγει από τον γνωστό ζοφερό και σκατένιο doom ήχο που μας έχουν συνηθίσει και βουτάει βαθιά στα 70s και 80s, αντικαθιστώντας τον ήχο της κρύπτης των νεκροζώντανων και των “χαλασμένων” μαγικών φίλτρων (γκουχ) με τον ήχο των μπαρ μηχανόβιων και του LSD. Iommi-κά riff και Butler-ικό μπάσο πρωταγωνιστούν, παρέα με τις σκληρότερες στιγμές των Blue Oyster Cult και λίγο γαρνιτούρα από Pentagram, σε βαθμό που σε σημεία το μόνο που σου δίνει να καταλάβεις ποια μπάντα ακούς είναι η γνωστή φωνή του Jus, που παραμένει χαρακτηριστική. Η αλήθεια είναι πως το πείραμα αυτό το είχαν ξανακάνει παλιότερα με το “We Live” του 2004 αλλά η φάση δεν φτούρησε και τα μετέπειτα άλμπουμ ξαναγύρισαν στο πιο σκοτεινό μεταλλικό στυλ τους.
Αντικειμενικά το άλμπουμ δεν είναι καθόλου κακό, σε πιο ρετρό stoner/doom πλαίσια είναι πολύ αξιόλογο, αλλά για μένα κάνει λίγο πισωγύρισμα και είναι από τα λίγα άλμπουμ των Wizard (με τους οποίους έχω από πολύ παλιά συναισθηματικό δέσιμο, παρά την προβληματική φυσιογνωμία του Jus) το οποίο δεν βάζω αυτόματα στα καλύτερα της χρονιάς. Το προτείνω μεν ανεπιφύλακτα στους stoners και occult rockers γενικότερα αλλά στους οπαδούς της μπάντας που την αγαπήσανε με τα “Dopethrone”, “Let Us Prey”, “Black Masses” κλπ λέω να κρατήσουν μικρό καλάθι.
Ακούστε το μεν οπωσδήποτε όσοι ενδιαφερόμενοι, αλλά μην το αγοράσετε τυφλά επειδή ακούτε τους γνωστούς διθυράμβους από πολλά κομμάτια του μουσικού τύπου, ως γνωστόν οι Άγγλοι είναι από τις μπάντες που ακόμα και αχνιστή κουράδα με το λογότυπο τους να βγάλουνε κάποιοι θα βρεθούν να πούνε πως έχει εσάνς τρούφας με απόσταγμα μαστίχας Χίου.
679 
