Αποφασισμένος πλέον να μην βγάλει 2 φορές τον ίδιο δίσκο ο Paul Kenney (επίσης των Mistress) αφού μετά την sludge αρχή της μπάντας και το πιο παραδοσιακό περσινό doom διαμαντάκι “Altars” επιστρέφουν με μια απόπειρα, σύμφωνα με τον ίδιο, να αναμείξουν το doom metal με το trip-hop.
Καθόλου άσχημο σαν ιδέα (και ψιλοδοκιμασμένο στο πολύ αδικημένο “34.788…& Complete” των My Dying Bride) αλλά στην εκτέλεση το “Pyres EP” σκοντάφτει.
Βασικό πρόβλημα είναι η δομή των συνθέσεων, που είναι αρκετά όμοια και στα 4 κομμάτια του δίσκου, και ακολουθεί τη nu metal φόρμουλα, δηλαδή ήσυχο σημείο –σκληρό ρεφρέν –ήσυχο σημείο και ούτω καθεξής, απλά αντί για χοροπηδηκτό γκάνγκα γκάνγκα ξέσπασμα εδώ έχουμε κλασμένο groove, με το αποτέλεσμα να ακούγεται κάπως σαν υβρίδιο Evanescence με Windhand (?!?). Ένα άλλο πρόβλημα είναι η αδυναμία να εκμεταλλευθεί η μπάντα την φωνή της Oliwia Sobieszek η οποία εδώ για να ακολουθήσει την πιο υποτονική μουσική αναγκάζεται να μεταμορφωθεί σε ιμιτασιόν Beth Gibbons, ενώ το ατού της γενικότερα είναι η δυναμικότητα που βγάζει σε πιο παραδοσιακές doom και epic φόρμες.
Σημειώσατε Χ λοιπόν για την νέα κυκλοφορία των βρετανών, καλή η ιδέα τους, χάθηκε όμως στην πράξη. Από την άλλη εγώ τουλάχιστον δεν τους διαγράφω, αντίθετα είμαι περίεργος να δω πως ακριβώς θα συνεχίσουνε, αν μη τι άλλο κερδίζουν επάξια τον τίτλο των απρόβλεπτων.
569 
