Λοιπόν, αυτός ο “Lionheart” του τίτλου είναι πράγματι ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος.
Οι Tιρολέζοι Aυστριακοί “Serenity” κυκλοφορούν ένα concept άλμπουμ για την τρίτη σταυροφορία και τον Ριχάρδο. Τελικά, το έκτο στούντιο άλμπουμ τους, μόλις ένα χρόνο μετά το “Codex Atlanticus”,μοιάζει να χρωστά αρκετά στην ιδιότητα του τραγουδιστή George Neuhauser, που είναι καθηγητής ιστορίας. Η, ελεύθερη από ιστορική συνέπεια, αφήγηση των Serenity είναι πραγματικά βούτυρο στο ψωμί της μουσικής τους κατεύθυνσης.
Για όσους δεν έχουν επαφή με τη μουσική τους, φτάνει η διαπίστωση πως οι Kamelot είναι οι ήρωές τους (έχουν περιοδεύσει μάλιστα μαζί τους). Βέβαια, οι Αυστριακοί από το 2001 που ιδρύθηκαν και περισσότερο από το 2004 που μορφοποιήθηκαν σημαντικά σαν γκρουπ, έχουν αποδειχτεί εραστές των περιοδειών και των ζωντανών εμφανίσεων, παίζοντας κατά καιρούς επίσης με τους Threshold, Adagio, Within Temptation, Xandria, Morgana Lefay, και άλλους.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, η φύση του συμφωνικού metal με κάποια power στοιχεία είναι μια παραβολή κινηματογραφικών περιπετειών με συμβατική δράση και άμεσο στόχο την ψυχαγωγία. Η περίπτωση του “Lionheart” ταιριάζει γάντι σε αυτόν τον παραλληλισμό και σε αυτό συντελεί ακόμα περισσότερο η concept φύση του.
Στο εναρκτήριο ορχηστρικό “DeusLoVult” θα μπορούσαν κάλλιστα να εμφανιστούν οι εισαγωγικοί τίτλοι της αντίστοιχης οπτικής περιπέτειας και από την αφηγηματική, επική έφοδο του “United”,η δράση έχει αρχίσει. Η αλήθεια είναι πως οι Serenity έχουν αυτό τον γνώριμο, ψηφιακό ήχο τυποποιημένης ασφάλειας ανάλογα με την παραμυθένια οπτική ευκολία των περιπετειών των μεγάλων blockbusters.
Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό. Άλλωστε, οι Αυστριακοί απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό και σέβονται όλες τις προϋποθέσεις του χώρου αυτού. Με καθαρό, πειθαρχημένο ήχο που κάνει τις πιασάρικες, δραματικές φωνητικές μελωδίες ακόμα πιο προσιτές, κλασικές ευγενικές διπλομποτιές στο ρυθμικό background, keyboard ενορχηστρώσεις, συναρμολογούν ένα ιδιαίτερα προσιτό ηχοτοπίο για τους φίλους του χώρου.
Στη διαδρομή του album, που είναι εξαιρετικά δουλεμένο και προσεγμένο, δεν θα λείψει το καλοφτιαγμένο τραγούδι που θα δέσει τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά μέρη ιδανικά με τα ορχηστρικά στρώματα, όπως το “Hero”, ούτε η σχεδόν “Kamelot-ική” μπαλάντα όπως το “Heaven”, ή το ανατολίτικο έπος, όπως το “TheFortress”.
Οι Serenity δεν μπαίνουν να πολεμήσουν καθόλου στο πεδίο της πρωτοτυπίας, άλλωστε είναι κατασταλαγμένοι και ταγμένοι σε ένα χώρο και είδος, ταλαντούχοι αλλά συγκεκριμένοι παραμυθάδες μουσικών ιστοριών. Οι φίλοι του είδους θα περάσουν καλά με τον “Λεοντόκαρδο”, όπως κι όσοι νιώθουν πως ήδη άργησε το νέο άλμπουμ του Youngblood και της παρέας του.
704 
