Απ’ όσο αντιλαμβάνομαι αυτή είναι η τέταρτη κυκλοφορία τούτης της ψηφιακής σειρήνας από τη Θεσσαλονίκη που βρήκε καταφύγιο (και πάλι) στην εκλεκτική Inner Ear.
Συνεχίζοντας το σερί των concept δίσκων η Roosevelt, βιολίστρια με κλασική παιδεία και νυν χειρίστρια του απόκοσμου theremin καταφεύγει στα synthesizer, στις φωνές και στο πιστό της theremin, για να συνθέσει ένα, ως επί το πλείστον, πολυεπίπεδο ηλεκτρονικό περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσονται οι χωρίς λόγια ιστορίες της ως άλλες ταινίες βωβού κινηματογράφου σε ένα σύγχρονο αστικό/ βιομηχανικό περιβάλλον.
Όπως αναφέρει και το σχετικό κείμενο, το θέμα του δίσκου είναι το alter ego της Roosevelt, που ακούει στο όνομα Junea και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ψηφιακό κόσμο των synthesizer και στον υλικό κόσμο, πράγμα που πετυχαίνει πολύ καλά με τα μέσα που χρησιμοποιεί.
Ειδικότερα, το ηχητικό περιβάλλον που προκύπτει από το συνδυασμό των αργόσυρτων trippy beat, των από άλλη δεκαετία synthesizer , του στοιχειωμένου theremin, των αλλεπάλληλων στρωμάτων φωνητικών και παραγωγής, είναι πολύ ταιριαστό με την αντίληψη του concept που έχτισε η Roosevelt.
Οι φωνές έχουν περισσότερο το ρόλο του μουσικού οργάνου και λιγότερο της ερμηνείας καθώς είτε βρίσκονται σε ίδια επίπεδα έντασης με την ενορχήστρωση είτε απλά δημιουργούν αρμονίες είτε ερμηνεύουν στίχους σε άγνωστες γλώσσες, όπως στα ιαπωνικά του βγαλμένου από τη δεκαετία του ΄80 trip hop – τύπου “Butterfly Caught” – “Pa”. Στο υπαρξιακό “Be” η Roosevelt ακούγεται σαν πειραματισμός των Radiohead περιόδου Kid A/ Amnesiac, αίσθηση που είναι διάχυτη σε όλο το δίσκο λόγω του επεξεργασμένου theremin.
Εν κατακλείδι μία καλή κυκλοφορία ηλεκτρονικής μουσικής.
703 
