Μερικές φωτιές δε λένε να σβήσουν…
Μια τέτοια κουβαλά κι ο αειθαλής Robert Plant, ο οποίος κυκλοφορεί το ενδέκατο solo του album.
Ακολουθώντας την πορεία των προκατόχων του, το “Carry Fire” κινείται σε ήπιους, σχεδόν ακουστικούς, ρυθμούς, μπερδεύοντας rock, country, blues, ethnic και folk επιρροές, έτσι όπως ο Plant έχει αναμοχλεύσει τις επιρροές του όλα αυτά τα χρόνια, δίχως προσπάθειες για εκ νέου ανάδειξης της ιστορικής ερμηνευτικής φιγούρας του. Άλλωστε, εδώ και πάμπολλα χρόνια έχει ξεφύγει από τη μουσική σκιά των Led Zeppelin, διατηρώντας πολύ συγκεκριμένα στοιχεία από εκείνη την εποχή.
Η εν λόγω δουλειά διέπεται από τα ίδια χαρακτηριστικά που ακολουθούν τον σπουδαίο frontman την τελευταία 15ετία. Ώριμη και νοσταλγική, ρυθμική κι ερωτική, με έντονη την αγάπη για το παρελθόν και την καλλιτεχνική ανησυχία ενός φτασμένου τραγουδοποιού. Εκ πρώτης όψεως δείχνει απλή στην εξέλιξή της, αλλά από την δεύτερη κιόλας ακρόαση ξεδιπλώνεται η μεστή της ταυτότητα και η πολύπλευρη φύση των τραγουδιών της, η οποία διατηρεί έναν κοινό ηχητικό παρανομαστή, έτσι όπως τον έχε ορίσει ο ίδιος ο Plant.
Συνοδοιπόροι του, για μια ακόμη φορά, οι εξαιρετικοί Sensational Space Shifters, οι οποίοι έχουν κατανοήσει απόλυτα το όραμα του μπροστάρη τους, αποδίδοντας τα μέγιστα στο album, κρατώντας χαμηλούς τόνους στο ρόλο τους.
Ευκολόπιοτο και στα 49 λεπτά του, δίχως σκαμπανεβάσματα, με μια σταθερή ποιοτική συνθετική γραμμή να αγκαλιάζει με θέρμη τον ακροατή και να τον φυγαδεύει σε ιαματικές ηχητικές πηγές, που μονάχα η φωνή του Robert Plant γνωρίζει τον δρόμο.
Μια ακόμη άκρως ποιοτική και ταξιδιάρικη πρόταση, από έναν καλλιτέχνη που ζει, αναπνέει και πορεύεται για να εκφράζεται καλλιτεχνικά, πέρα από ροκσταριλίκια κι αρένες.
784 
