Προειδοποίηση για τους αδαείς ή περηφάνια υπέρμετρου fanboy-σμού ο τίτλος;
Οι Voodoo Circle αποτελούν εδώ και περίπου δέκα χρόνια το hard rock καταφύγιο του κιθαρίστα των Primal Fear, Alex Beyrodt. Μαζί με τον συνήθη ύποπτο Mat Sinner στο μπάσο, τον ντράμερ Francesco Jovino (UDO) στα τύμπανα, το πέμπτο άλμπουμ του “κύκλου” συστήνει στο κοινό τον αντικαταστάτη του τραγουδιστή David Readman (Pink Cream 69), τον ήδη γνωστό και από τη συμμετοχή του στους Avantasia, Herbie Langhans. Την ομάδα υποστηρίζει στα πλήκτρα ο Corvin Bahn (Saxon, Uli John Roth).
Με ελαφρύ άλλοθι την εμμονή στο παραδοσιακό hard rock που μεγάλωσε αμέτρητες γενιές, ο Beyrodt και η παρέα του ηχογραφούν έντεκα νέα τραγούδια: όλα τους καλογραμμένα, καλοπαιγμένα, με εξαιρετική κιθαριστική δουλειά και όμορφα φωνητικά, προσιτά και ευχάριστα στο αυτί για τον μέσο ακροατή του χώρου.
Βέβαια, μια πιο λεπτομερής περιγραφή του ύφους και των στοιχείων που τελικά επηρεάζουν και οδηγούν την τελική εντύπωση του άλμπουμ, επικεντρώνεται σε ένα ονοματεπώνυμο: “David Coverdale”.
Οι διάσπαρτες, αυθόρμητες στιγμιαίες εντυπώσεις που σχηματίζουν τις διαδοχές στα τραγούδια των Voodoo Circle μοιάζουν να αναφλέγονται από διαφορετικά στάδια της καριέρας του γέροντα Δαβίδ. Κι αν ενισχύσεις και πιέσεις λίγο παραπάνω την καχυποψία σου, αρχίζεις να διαχωρίζεις και τα ανάλογα θέματα.
Με την έναρξη του χαρακτηριστικού “Running Αway From Love”, οι μνήμες του “εκσυγχρονισμού” των Whitesnake στο “1987” ξυπνούν άμεσα, ενώ στο ιδιαίτερα πιασάρικο “Walk on the Line”, βρίσκεις τον εαυτό σου ανάμεσα στα φαντάσματα του “Crying in the Rain” και του “Here I Go Again”. Στο μπαλαντοειδές “Where Is the World We Love”, όποιος δεν αναγνωρίσει το ανιψάκι του “Is this Love”, κρύβεται πραγματικά κι από τον ίδιο του τον εαυτό. Στο επιτακτικό riff του “Ultimate Sin” θα ανακαλέσεις αυτόματα το “Children of the Night”, ενώ στο πιο bluesy “Chase Me Away” θα φανταστείς μια απόδοση του “Looking for Love” με πιο παραδοσιακό ήχο.
Ακόμα και γι’ αυτούς που νοστάλγησαν τη συνεργασία Coverdale/Page, έρχεται το “You Promised me Heaven”… Περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα έχει το ραδιοφωνικό “Just Take Μy Heart” και το mid-tempo “Higher Love”. Άλλη μια αφιέρωση της μουσικής ενηλικίωσης του Beyrodt αποτελεί το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του άλμπουμ, το ενδιαφέρον “Dreamchaser”, με μία Blackmore αίσθηση της Rainbow-era.
Όσοι αισθάνονται άνετα με όλα αυτά τα άλμπουμ της tribute αισθητικής, θα εκτιμήσουν την προσεγμένη προσφορά των Voodoo Circle, που μετριάζει κάπως την ένοχη απόλαυση και τον πολύ μικρό δείκτη αυθεντικότητας. Την ίδια στιγμή βέβαια, αρκετοί δημοφιλείς hard rockers του βορρά, της τελευταίας γενιάς, επιχειρούν να αφομοιώσουν με έξυπνο τρόπο στοιχεία και από άλλα ιδιώματα, με πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
587 
