Οφείλω να παραδεχτώ την επιμονή των Sammal σε αυτό που κάνουν, από την άλλη, μάλλον δεν έχουν διάθεση να βγουν εκτός συνόρων…
Το τρίτο full length των συμπαθέστατων Φινλανδών, βουτά για μια ακόμη φορά βαθιά στα ‘70s και ταξιδεύει τον ακροατή σε άλλες εποχές, μόνο που το σχήμα εξακολουθεί να ερμηνεύει τις συνθέσεις του στη μητρική του γλώσσα. Κι όπως είχα αναφέρει και παλαιότερα, αυτό ενδεχομένως να έχει περισσότερο νόημα σε folk κυκλοφορίες, αλλά σίγουρα όχι σε revival.
Παραβλέποντας το ακατανόητο στιχουργικό ποιόν, το συγκρότημα παραμένει πιστό στον ηχητικό δρόμο που ξεκίνησε από το 2014 και μετά, ενστερνίζοντας πλήρως την έννοια του classic rock στις συνθέσεις του, αγναντεύοντας νωχελικά, αλλά και με σεβασμό, τις απαρχές των προ (σχεδόν) 50ετίας ηρώων του ιδιώματος.
Πολλά περισσότερα δεν μπορώ να πω… Από τότε που γνώρισα τους Sammal, θεωρώ πως είναι κρίμα να αυτοπεριορίζονται, αλλά στην τελική είναι επιλογή τους. Από μουσικής άποψης, ένα πολύ ευχάριστο έδεσμα που θα χαροποιήσει τους παρελθοντολάγνους, το οποίο ίσως και να ξενίσει αρκετά αυτιά, ελέω φινλανδικών. Άπαξ όμως και παραμερίσεις το θέμα της γλώσσας, σε περιμένει μια εξαιρετική ‘70s δουλειά!
610 
