Εμβληματική η φωνή του James Christian σε όλη τη διάρκεια των “ups and downs” του μελωδικού hard rock, του AOR, του hair metal ή όπως προτιμά ο καθένας να αποκαλεί το ραδιοφωνικά φιλικό hard. Σημαδεύοντας με την ιδιαίτερη φωνητική του παρουσία και τα έντεκα studio άλμπουμ των House Of Lords, εκφράζεται πιο σπάνια και με προσωπικές κυκλοφορίες, και το “Craving” αποτελεί την τέταρτη απόπειρα.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο προσωπικό του στούντιο στη Florida, και έχει αρκετές φιλικές συμμετοχές και μικρές συνθετικές συνεισφορές από αρκετά ονόματα του χώρου, όπως οι Tommy Denander, Chris Pelcer, Jimi Bell, Clif Magness, Alessandro Del Vecchio, Richard Hymas, Charlie Mason, και Jeff Kent.
Οι πολλές παρουσίες δεν το βοήθησαν βέβαια να αποφύγει τελικά μια ξεκάθαρη ανισότητα που παρουσιάζει. Το ξεκίνημά του βέβαια είναι διαλεγμένο, σίγουρα επιτηδευμένα, πιο κοντά στα ηχητικά δεδομένα των House Of Lords, με δύο τραγούδια που έχουν ρυθμό, ζωντάνια και αυτές τις χτυπητές μελωδίες στις οποίες μας έχει κακομάθει ο Christian. Πράγματι λοιπόν, τα “Heaven is a Place in Hell” και “Wild Boys” θα παγιδεύσουν τον σχετικό ακροατή στην προοπτική μιας συγγενικής ακολουθίας τραγουδιών με την παράδοση των Λόρδων, έστω και με νερωμένο ήχο.
Από το ξεκίνημα όμως του ομότιτλου “Craving” δίνεται το σινιάλο της ένταξης σε μια φόρμουλα σχεδόν ακουστική και αρκετά μελωμένη σε πλήκτρα, που διακόπτεται περιοδικά μόνο από τα πιο γκαζωμένα “Sidewinder” και “Black wasn’t Black” μέχρι το τέλος του άλμπουμ. Κι όσο καλογραμμένα και εύστοχα μελωδικά είναι για παράδειγμα τα “Jesus Wept” (από τα καλύτερα του άλμπουμ) και “I won’t Cry”, τόσο άνευρα και υπνωτικά καταλήγουν μαζί με τα υπόλοιπα. Οι αφελείς θρησκευτικές παραπομπές του Christian μάλλον επιδεινώνουν την κατάσταση, ενώ τα “If there’s a god” και “Amen” αγγίζουν το ανυπόφορο.
Το κύριο πρόβλημα του άλμπουμ είναι πως συνολικά είναι μια δουλειά “στον αυτόματο πιλότο”, χωρίς ίχνος έκπληξης και περιπέτειας. Φυσικά δεν περιμένει κανείς από τον Christian προσθήκη σιτάρ και βυζαντινών φωνητικών, αλλά ακόμα και για τις συντεταγμένες του είδους η ασφάλεια περισσεύει κι όταν συνοδεύεται κι από τέτοια νωχελικότητα και ελαφρότητα, δεν αντέχει σε επανάληψη.
Αυστηρά για τους κολλημένους οπαδούς της φωνής του. Επιστρέφω επειγόντως στους Λόρδους…
645 
