Τρίτο άλμπουμ για την avant-garde metal σπορά των Akercocke και η αλήθεια είναι πως δεν έχει και πολύ διαφορά από την προηγούμενη δουλειά τους με την διαφορά ότι το “London” με είχε εντυπωσιάσει αρκετά παραπάνω.
Ίσως επειδή ήταν η πρώτη επαφή και με γοήτευσε περισσότερο το “προοδευτικό death/black metal meets Virus δια μέσου post-punk με αλατοπίπερο Anathema” (ουφ!) τους, αλλά έχω την εντύπωση πως κάπου έχουν κολλήσει και συνθετικά, σίγουρα δεν βρήκα στο νέο άλμπουμ κάποιο κομμάτι να μου κολλήσει με την πρώτη ακρόαση όπως το παλιότερο “Last Train Victoria Line”.
Κατά τα άλλα οι εκτελέσεις όπως προβλέπεται τεχνικές και καλογυαλισμένες , τα φωνητικά άψογα, η εναλλαγή σκότους και πιο φωτεινών σημείων είναι και πάλι παρών, οπότε μπορεί να είμαι και λίγο γεροπαράξενος. Ακούστε το καλού κακού οι ενδιαφερόμενοι λοιπόν, παίζει να σας λέω μαλακίες, ίσως να του ξαναρίξω και εγώ μια αυτιά κάποια άλλη στιγμή.
https://www.facebook.com/voiceslondon/
553 
