THE SEA WITHIN: “The Sea Within”

Μια σύμπραξη γνωστών και ιδιαίτερων μουσικών κρύβεται στον βυθό του ονόματος “The Sea Within”.

Σε μια εποχή που τα διάφορα projects δοκιμάζουν τις καλλιτεχνικές αναφλέξεις στη συνύπαρξη σημαινόντων μουσικών, αλλά και το εμπορικό feedback στη μοιραία πληγωμένη μουσική βιομηχανία, έρχεται η δοκιμή αυτή, που μοιάζει να βρίσκεται υπό την σκέπη του κιθαρίστα και πολυμουσικού Roine Stolt, κινητήριου μοχλού των Σουηδών progsters The Flower Kings. 

Μαζί του συναντάμε μια μικρή dream-team καταξιωμένων σύγχρονων πρωταγωνιστών του ευρύτερου αυτού χώρου: ο μπασίστας Ronas Reingold, συνοδοιπόρος από το 1999 του Stolt στους Flower Kings, αλλά και ενεργός στους Kaipa και στους δικούς του Karmakanic, ο πολύς Marco Minnemann στα τύμπανα, γνωστός από τη θητεία του στον Steven Wilson,  στους Mute Gods, ενώ είχε αγγίξει και την είσοδο στους Dream Theater μετά τη φυγή του Portnoy, ο κημπορντίστας, συνθέτης και παραγωγός Tom Brislin, με πλούσια καριέρα και πέρασμα από Yes και Meat Loaf, και τελευταίος αλλά καθόλου ευκαταφρόνητος πίσω από το μικρόφωνο ο ιδιότροπος, ιδιαίτερος και ανήσυχος Daniel Gildenlow.

Αν προσθέσεις στην παραπάνω σύνθεση τις συμμετοχές των Jon Anderson, Jordan Rudess, Rob Townsend, και Casey McPherson, καταλαβαίνεις τη δυνατότητα εκφραστικών επιλογών και το πλήθος μικρών πολύτιμων ιδεών που στολίζει το κυρίως περιεχόμενο.

Η άμεση διαπίστωση μιας όμορφης παλιομοδίτικης live αίσθησης του άλμπουμ ανακουφίζει από τις ενστάσεις των αναγκαίων απουσιών λόγω των υποχρεώσεων στις ηχογραφήσεις, τις αποσπασματικές προσθήκες στα τραγούδια και τους συμβιβασμούς στις τελικές επιλογές. Η ομάδα ηχογράφησε τελικά 12 τραγούδια με ισότιμη γι’ αυτούς αξία, άσχετα αν τελικά οι υπεύθυνοι της InsideOut  Records αποφάσισαν να χωρίσουν σε δύο μέρη, στον κυρίως δίσκο με οχτώ τραγούδια και στον δεύτερο, με επιπλέον τέσσερα τραγούδια. Ουσιαστικά, είναι κάτι παραπάνω από άμεσα αντιληπτό πως το ύφος είναι απόλυτα ομοιογενές και στους δύο δίσκους.

Με χαμηλωμένα τα φώτα της ευνοϊκής προοπτικής και την τραχύτερη εκδοχή του 70’s vibe που σημαδεύει χαρακτηριστικά το έργο τους, μας εντάσσει δυναμικά το “Ashes Of Dawn” στη συνολική αντίδραση όλων αυτών των μουσικών: μια δύστροπη, επιτακτική μουσική πίεση που σφραγίζεται με το σαξόφωνο του Townsend σκιαγραφεί την κρίση και το σύγχρονο οικονομικό χάος.

Η πιο ντελικάτη συνθετική σφραγίδα του Brislin, που ακούγεται πιο άμεση και συγκεκριμένη στο “They Know My Name”, δίνει ένα βολικό βήμα για μια ξεχωριστή ερμηνεία στον Gildenlow. Η ευαίσθητη κατάδυση συνεχίζεται στο “The Void”, μια μπαλάντα με προσεκτικά βήματα και ειρηνικά ηχοτοπία, με μικρές εντάσεις μόνο από τον Gildenlow. Με την άμεση και ρυθμική επιδρομή του “An Eye For An Eye For An Eye”, η νέα συνθετική διαδοχή, από τον Minnemann αυτή τη φορά, γυρίζει μια άλλη σελίδα, και μέσα στην πορεία της υπάρχει αυτό το jazzy άπλωμα που το χρωματίζει κάπως εκκεντρικά.

Το “Goodbye” είναι πιθανά η πιο ισορροπημένη και ιδανική συνύπαρξη συγκρουόμενων μουσικών εντυπώσεων στους The Sea Within, κι ένα από τα κορυφαία τραγούδια του άλμπουμ, γιατί ταυτόχρονα μεταφέρει και την παρελθοντική εμμονή του Stolt με έναν πετυχημένο τρόπο και σύγχρονο αποτέλεσμα. Κοντά σε όλα αυτά, έχουμε και την σπουδαία ερμηνεία του εκλεκτού καλεσμένου McPherson των Flower Kings που τυλίγει το τραγούδι με μοναδικό χρώμα. Το θεατρικό “Sea Without” είναι το μοναδικό instrumental του δίσκου και ένας πρόδρομος για το φιλόδοξο σχεδόν 15λεπτο “Broken Cord”, το οποίο σε πείσμα της υπόνοιας που αφήνει η μεγάλη του διάρκεια, παλεύει με συνέπεια να είναι συνεχώς προσιτό και ευκολοάκουστο, με πολλή δουλειά σε χορωδιακά φωνητικά, αρμονίες, πλήκτρα ρετρό κι όλα τα αγαπημένα κόλπα του Stolt σε πλήρη δράση.

Ουσιαστικά αυτός είναι ο μαέστρος που ρυθμίζει και τις δοσολογίες των υπόλοιπων στο τελικό μίγμα, και αναμενόμενο είναι το 70’s σεντόνι που τυλίγει το άλμπουμ. Φυσικά η πυκνότητα των μικρών παρεμβάσεων και στιγμιαίων εντυπώσεων κρύβει έναν θησαυρό για τους ακροατές που αρέσκονται να περιμένουν να βρουν τα δεύτερα κύματα πίσω από την πρώτη εντύπωση. Αν και οι εκπτώσεις ποιότητας στο αποτέλεσμα λόγω της φύσης του project δεν λείπουν, το βάθος του εγχειρήματος είναι φανερό και οι άνθρωποι που συμμετέχουν συνηγορούν στην απόπειρα να δοκιμάσεις: μέχρι την τελευταία ανάσα του δραματικού “Denise” θα βρεις συγκινητική συνέπεια και πολλά περισσότερα…

664
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…