Οι Γερμανοί Smoke The Sky (αντλώντας το όνομά τους από το ομότιτλο θέμα των Mötley Crüe), αν και έχουν ήδη ένα αξιόλογο album στο δυναμικό τους, το προ εξαετίας “Leave This World Loud”, δεν κατόρθωσαν όλο αυτό το διάστημα να ξεπεράσουν τα όρια της Βαυαρίας, αν και έλαβαν εξαιρετικές κριτικές, ίσως γιατί το όλο πακέτο της παραγωγής ήταν αυτό-χρηματοδοτούμενο και δεν είχε πρόσβαση στα κατάλληλα δίκτυα προώθησης.
Γνωστοί για την επιμονή τους οι Σάξονες, δε το έβαλαν κάτω και με μία επίσης δική τους παραγωγή, επιδιώκουν με το “The Human Maze” ν’ αδράξουν την ευκαιρία και μέσω μια αρκετά καλοστημένης διαδικτυακής πλατφόρμας τους, να κάνουν το μεγάλο άλμα, επικοινωνώντας τη μουσική τους.
Το νεότευκτο εγχείρημα τους έχει την τάση να σε γραπώνει από τα πρώτα κιόλας ακούσματα. Απόλυτα τεχνικό, καθαρό – κρυστάλλινο και πειραματικό heavy metal, χαρακτηρίζει τις εξαιρετικές συνθέσεις τους που ακροβατούν μεταξύ Down, Black Label Society, Corrosion of Conformity κι αρκετά καλογυαλισμένους Pantera.
Τα Malmsteen-ικά κιθαριστικά σόλο, μπλέκονται σ’ ένα τρελό rock party με ατέρμονο bass – pumping, ακατάπαυστο drumming, συνθέτοντας μια μοναδική γκρούβα ατελείωτου χτυπήματος. Τα επικά riff, συνεπικουρούνται από μια πολυφωνική μελωδικότητα στα φωνητικά, δημιουργώντας ένα ιδίωμα σύγχρονου Groove Metal, με τα απαραίτητα στοιχεία thrash στο παίξιμό τους, που αδιαμφισβήτητα τους ταιριάζουν πολύ.
Το album θεματικά διακρίνεται σε δύο μέρη. Σε πρώτη φάση τερματίζουν τον πειραματισμό και την ενέργειά τους, μπλέκοντας εξαιρετικά όλα τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν και σε δεύτερο χρόνο, βγάζουν την πιο σκοτεινή πλευρά τους, με περιορισμένους (ίσως και ενορχηστρωτικά άστοχους) πειραματισμούς, κινούμενοι σε πιο thrash μονοπάτια.
Εφόσον διάβασες (έως εδώ) αυτό το review είναι καθήκον σου ν’ ακούσεις το εξαιρετικό “Mephisto”, το “Skysuckers” που έπεται και το εναρκτήριο θέμα του album “Avoid The Void”, με τις πρωτόγνωρες χορωδιακές «σφήνες», τα οποία θα σε μυήσουν για τα καλά στον ήχο τους. To “Frankinsmoke” είναι η πλέον υποτονική, άνευρη, ίσως και ξενέρωτη στιγμή του album, καθώς φαίνεται ότι με τη λεγόμενη μπαλάντα, δε το έχουν, ενώ το ακροτελεύτιο “Time To Die Again”, τους προσδίδει αρκετά από την αρχική τους δυναμική.
Σε γενικές γραμμές αποκομίζεις την αίσθηση ότι το σχήμα απαρτίζεται από μιας εξελεγμένης έκδοσης ανδροειδή, όπου οι τεχνικές τους αρετές και συνθέσεις κινούνται σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ οι πιο “γήινες” – αισθαντικές πλευρές τους υστερούν ή κάπου κολλούν.
Ίσως αν είχαν διατηρήσει την ενέργεια και τον πειραματικό χαρακτήρα τους μέχρι τέλους, θα είχαμε να κάνουμε μ’ ένα metal διαμαντάκι “made in Germany”, παρ’ όλα αυτά. οι Smoke The Sky προσφέρουν άκρως διασκεδαστικές στιγμές για τ’ αυτάκια μας και όντως θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν είχαμε τη δυνατότητα ν’ απολαύσουμε, την ενέργεια που αποπνέουν και την τεχνική που διαθέτουν σε μια live performance.
656 
