Οι Beyond Creation κατάγονται από τον Καναδά και φαντάζομαι πως, στα παιδικά δωμάτιά τους στην Quebec, είχαν στους τοίχους τους αφίσες των Atheist και των Cynic.
Είναι ήδη γνωστοί στον κύκλο των οπαδών του Technical/Progressive Death Metal και με αυτήν, την τρίτη, κυκλοφορία τους συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: να δημιουργούν πολύπλοκη σκληρή μουσική, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα την επιδεξιότητα τους ως οργανοπαίχτες.
Είναι αδύνατο να μην εντυπωσιαστεί κάθε ακροατής από το παίξιμο του –νεοφερμένου– Hugo Doyon-Karout στο μπάσο, αλλά και το τάχιστο drumming του Philippe Boucher. “Από ικανότητα στην σύνθεση όμως, πως τα πάνε;” θα αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση είναι ότι τα τραγούδια που δημιουργούν βρίθουν ιδεών οι οποίες ακούγονται ενδιαφέρουσες αν τις ξεχωρίσεις αλλά μοιάζουν να είναι “ραμμένες” η μια, κυριολεκτικά, πάνω στην άλλη. Με αποτέλεσμα, όταν τελειώνει ένα από αυτά να μην μπορείς να θυμηθείς τι άκουσες. Για ρεφρέν, ούτε λόγος. Συν του ότι ο τραγουδιστής και ρυθμικός κιθαρίστας τους Simon Girard, βρυχάται είτε στη γαλλική είτε στην εγγλέζικη γλώσσα, οπότε μην περιμένεις να μάθεις να τραγουδάς εύκολα κάποιο από τα τραγούδια του “Algorythm”.
Η μουσική που δημιουργούν οι Beyond Creation δεν προσπαθεί να είναι διασκεδαστική, είναι όμως ψυχαγωγική και ατμοσφαιρική σε σημεία της. Ιδιαίτερα όταν παρακολουθείς τα video clips τους, όπως αυτό του “The Inversion” παρακάτω. Τα arpeggios, τα tapings και άλλες κιθαριστικές τεχνικές δίνουν και παίρνουν καθώς οι ρυθμοί στα τύμπανα εναλλάσσονται σχεδόν κάθε 15 δευτερόλεπτα! Υπάρχει όμως και ένα αυτούσιο ατμοσφαιρικό διάλειμμα με πιάνο, το οποίο εκτίμησα, το ιντερλούδιο “À Travers Le Temps Et L’Oubli”. Ξεχώρισα ακόμη, το μοντέρνο και άκρως πορωτικό Death Metal του “Entre Suffrage Et Mirage”, καθώς και το ομώνυμο τραγούδι του album (του οποίου το εναρκτήριο riff θυμίζει Gojira). Το οποίο κομμάτι, παρόλο που είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον με τις εναλλαγές των ρυθμικών μέτρων, αλλά και την αλλαγή των διαθέσεων των μουσικών θεμάτων του.
Η ακρόαση του υπόλοιπου “Algorythm” δεν προκαλεί μόνο την ανάγκη για headbanging, όπως συνήθως, συμβαίνει με την ακρόαση των δίσκων των παραδοσιακών Death Metal συγκροτημάτων αλλά αφήνει και την αίσθηση ότι αυτό που ακούς σου επεκτείνει τους νοητικούς ορίζοντες σου. Πιο συγκεκριμένα, όταν συγκεντρώνεσαι στο να συνειδητοποιήσεις τις μελωδίες του. Σε αυτό βοηθά και η παραγωγή, η οποία επιτρέπει να απομονώσεις ακουστικά όποιο όργανο επιθυμείς να προσέξεις.
Εν κατακλείδι, αυτός ο “Αλγόριθμος” είναι πολύπλοκος. Χρειάζεται είτε να είσαι μουσικός (για να τον κατανοήσεις πλήρως), είτε να είσαι ακροατής με περιέργεια και όρεξη για να αναλύσεις την αντισυμβατική του δομή. Ή έστω, να έχεις ανάλογο μουσικό γούστο για να τον απολαύσεις.
676 
