Διαβάζοντας το promo της μπάντας ομολογώ πως μου κινήθηκε η περιέργεια: αναφέρονται επιρροές από progressive rock, metal, death metal για τις κιθάρες, 70ς επιρροές αλλά και guest συμμετοχή στα φωνητικά από τον Mikel Stanne των Dark Tranquility. Το ερώτημα που δημιουργήθηκε αυτόματα ήταν πως καταφέρνει η μπάντα να συνδυάσει τόσες πολλές επιρροές και στοιχεία και φυσικά ποια είναι αυτή η μπάντα για την οποία ο Stanne έκανε τα φωνητικά.
Είναι γεγονός πως ο δίσκος έχει σίγουρα επιρροές από melodic death metal αλλά είναι επίσης γεγονός πως εδώ μέσα υπάρχουν στοιχεία gothic, alternative, ελάχιστο prog που θα μπορούσαν να δένουν όμορφα μαζί αλλά δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Μερικές φορές έπιανα τον εαυτό μου να προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει τι παίζει το συγκρότημα ανά σημεία και να προσπαθώ να καταλάβω που το πάνε παρά να απολαύσω τα τραγούδια καθαυτά. Αν και είναι γεγονός πως με παραπάνω ακούσματα αρχίζεις και περιμένεις αυτές τις εναλλαγές και τα riffs γίνονται πιο εύκολα κατανοητά ανάμεσα στο πυκνό, ομολογουμένως, κράμα ήχου που έχει φτιάξει η μπάντα.
Κομμάτια όπως το εναρκτήριο “Lead the Difference” έχει αναμφίβολα δυνατή μελωδία που σου μένει αρκετά εύκολα. Έπεται το “Jupiter”s Immigrant”s” με guest τα αλάθητα φωνητικά του προσωπικά αγαπημένου Stanne, ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Το “The Profiteer” με τα ηλεκτρονικά στοιχεία και το ύφος του θα μπορούσε να είναι βγαλμένο από την Projector περίοδο των Dark Tranquility. To “Odin vs Jesus” είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πολλών αλλαγών ρυθμού και στυλ που έχει κάτι να πει, αλλά μέρος του χάνεται στην πυκνότητα των όσων συμβαίνουν. Τα φωνητικά του Enrico Longhin κυμαίνονται από gothic σε κάτι πιο σκληρό και σε μερικά screams εδώ και εκεί – αν και περίμενα περισσότερα harsh φωνητικά – κάτι που όμως μόνο κακό δεν είναι τελικά. Τελευταίο κομμάτι του δίσκου το “Dark Ruler” με guest εμφάνιση του NIklas Isfeldt των Dream Evil, ένα soft κομμάτι και αρκετά διαφορετικό σε σχέση με όσα είχαν προηγηθεί.
Κλείνοντας, δε θα έλεγα ότι αυτός ο δίσκος είναι κακός, ίσα-ίσα έχει τις στιγμές του, όπως καλογραμμένα σόλο και μελωδίες. Τα κομμάτια αν ληφθούν υπόψη ένα προς ένα έχουν κάτι να δώσουν, το πρόβλημα είναι στην ολότητα του σαν δίσκος. Με πιο αποτελεσματική απόδοση ιδεών πιστεύω θα είναι πιο επιτυχείς οι επόμενες προσπάθειες.
689 
