Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο της επανεμφάνισης αρκετών σχημάτων, που μεσουρανούσαν τις δεκαετίες του ’80 και ’90. Έχοντας σταματήσει, το καθένα για δικούς του λόγους, για αρκετά χρόνια, κατάφεραν να βρουν νέο, πρόσφορο έδαφος για να αποδείξουν ότι μπορούν ακόμα να δώσουν πράγματα, στο χώρο του metal. Μία από αυτές τις μπάντες, είναι και οι Madog.
Οι Αυστριακοί Madog δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και πιο συγκεκριμένα το 1991. Τη μπάντα αποτελούσαν οι Hansi Zedrosser, στη φωνή και κιθάρα, Alex Humer,στην κιθάρα, Otto Zedrosser, στο μπάσο και ο Lucas Lobnig, στα τύμπανα. Ο ήχος του γκρουπ, κινείται σε heavy/ power metal και έγιναν αρκετά γνωστοί για τα εκπληκτικά shows τους.
Αν και κυκλοφόρησαν δύο κολλητά άλμπουμ, το 2000 το “Dreamland” και το 2001 το “Fairytales Of Darkness” , έκαναν ένα διάλειμμα 17 χρόνων, θεωρώντας ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για το τρίτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Raven” . Ο ήχος τους, παραμένει πιστός στις επιρροές τους, γυρνώντας μας στη δεκαετία του ’80, όπου μπάντες όπως οι Judas Priest και Saxon, τους έδωσαν το έναυσμα για τον heavy ήχο και οι Metal Church με τους Vicious Rumors, τον διεύρυναν στο χώρο του power metal.
Το άλμπουμ ξεκινά με το instrumental “Call Of The Raven” , και με τις πρώτες νότες του ομώνυμου “Raven” , καταλαβαίνεις ότι ο ήχος της μπάντας, δεν επηρεάστηκε από το πέρασμα των χρόνων, μένοντας αναλλοίωτος και πίσω στη δεκαετία του ’80. Ευκολομνημόνευτο ρεφρέν και δυνατό σόλο, κάποια από τα στοιχεία του κομματιού. Το “Monstergate” , είναι ένα γρήγορο κομμάτι, στο ίδιο ύφος με το “Raven” . Ο ρυθμός πέφτει, και το “Sinner” κάνει την εμφάνισή του. Mid-tempo κομμάτι, με ωραίο στίχο και riff. Δύο από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ, τα “Hell Defender” και “Place Of War”, βρίσκονται στη συνέχεια, όπου περιέχουν όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν τη δεκαετία του ’80, σημείο αναφοράς για την metal σκηνή. “Πιασάρικες” συνθέσεις, εξαιρετικά riffs και καλοπαιγμένα σόλο, συνθέτουν αυτή τη δυνατή δυάδα κομματιών του δίσκου.
Ακολουθούν τα “Riding For The Priest” και “Childrens Cry” , όπου ο ρυθμός πέφτει εκ νέου. Το “Loud” , είναι ένα γρήγορο κομμάτι με εξαιρετικό σόλο. Τα mid-tempo, “Rise And Fall” και “Glorious” , που ακολουθούν, έχουν εύκολα ρεφρέν, βάζοντας υποψηφιότητα για συναυλιακά κομμάτια, με το “Out In The Fields” να κλείνει το άλμπουμ μελωδικά.
Η μπάντα , φαίνεται να μην επηρεάστηκε από τη μεγάλη αυτή διακοπή της, και λειτούργησε σαν να βρίσκεται, πίσω από εκεί που σταμάτησε. Ελπίζουμε το ίδιο να συμβεί και με τις ζωντανές τις εμφανίσεις.
Νομίζω ότι οι φίλοι της δεκαετίας του ’80, θα γουστάρουν το άλμπουμ, από μία μπάντα που ξέρει να παίζει ατόφιο heavy/power metal. Οι υπόλοιποι , απλά μην περιμένετε νεωτερισμούς, μόνο αγνό, “παρθένο” heavy metal.
665 
