Οι Ιταλοί NeversiN ξεκίνησαν σαν cover band με ρεπερτόριο κλασικού ροκ, και από το 2006 και μετά παίζουν και γράφουν το δικό τους υλικό, πατώντας επάνω στο μελωδικό hard rock και το progressive metal.
Η σύνθεση κλασική, με δύο κιθαρίστες, μπάσο, τύμπανα και τραγουδιστή. Μόνο που την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο τραγουδιστής Ben Moro αποχωρούσε από την μπάντα η οποία δηλώνει ότι θα συνεχίσει.
Το “The Outside In” είναι το τέταρτο άλμπουμ τους και στο μουσικό χάρτη το στίγμα του κείται κάπου ανάμεσα στη γερμανική εκδοχή του hard rock (Bonfire, Gotthard παραδίπλα) και την αμερικανική εκδοχή του προοδευτικού ήχου (Dream Theater κυρίως), με αρκετά εύθυμη ατμόσφαιρα και έντονη γεύση 90ς στον ήχο και την αισθητική.
Τα φωνητικά του Moro αξιομνημόνευτα δε τα λες, αλλά είναι τουλάχιστον αξιοπρεπή, και μοιάζουν να ταιριάζουν περισσότερο στα πιο ροκάδικα κομμάτια. Οι μουσικοί είναι αξιόλογοι. Οι κιθάρες κάνουν αρκετή δουλειά για να γεμίσουν την παρτιτούρα με ριφ και σολαρίσματα, με σαφείς αναφορές στον John Petrucci, και το rhythm section επίσης κάνει καλά τη δουλειά του εκτελεστικά.
Εκεί όμως που υστερεί το σύνολο είναι συνθετικά δυστυχώς. Λίγα είναι τα τραγούδια που αφήνουν μια αίσθηση πληρότητας, συνοχής και πυκνότητας πέραν από καλές διάσπαρτες στιγμές. Κατ’επέκταση, λίγες είναι οι στιγμές που θα κάνουν αυτό το μουσικό προϊόν να ξεχωρίσει από μία παράδοση δεκαετιών. Τα πράγματα τείνουν να βελτιωθούν στο σπονδυλωτό, χωρισμένο σε 4 μέρη, “The symphony of light” που κλείνει το δίσκο αλλά η συνολική εικόνα δεν αλλάζει. Τα ρεφραίν επίσης δεν είναι το δυνατό χαρτί της μπάντας, και αυτό τους κρατάει λίγο πίσω, ιδίως δοθέντος αυτού που παίζουν.
Το λοιπόν, το “The Outside In” κακό δε θα το’λεγα, αλλά ακόμα ψάχνω με τι να σας δελεάσω ώστε να το ακούσετε (και μαζί με σας να δελεάσω και μένα…).
622 
