Οι Farmer Boys ξεκίνησαν την καριέρα τους πριν 22 χρόνια, δημιουργώντας αρχικά Nu/Alternative Metal μουσική.
Με τον καιρό ενσωμάτωσαν στον ήχο τους περισσότερα μελωδικά στοιχεία και πλέον κατατάσσονται στην Alternative Rock σκηνή. Στο έτος 2000 που κυκλοφόρησε το album τους “The World Is Ours” (και περιείχε το πιο γνωστό τους single “Here Comes The Pain”) έπιασαν την κορυφή της δημοτικότητας τους, ιδιαίτερα στην Γερμανία από όπου κατάγονται. Φέτος κυκλοφόρησαν το πέμπτο τους full length album “Born Again”, για το οποίο και ο λόγος σε τούτη την κριτική.
Μετά από ένα σύντομο εισαγωγικό κομμάτι (“Cosmos”) το οποίο ακούγεται σαν να είναι βγαλμένο από soundtrack για ντοκιμαντέρ του National Geographic, το εναρκτήριο κιθαριστικό riff του “Faint Lines”, γεμίζει τα ηχεία με καλογυαλισμένη, μοντέρνα, rock. Οι ομοιότητες με τους Chevelle αλλά και τους –παλιότερους- Muse (όταν αυτοί ακόμη δεν είχαν υποκύψει στην επιρροή των Queen) είναι από την πρώτη στιγμή εμφανείς, αλλά καλοδεχούμενες μιας και ο ήχος αυτών των μπαντών παραμένει αγαπημένος. Τα τραγούδια που ακολουθούν (“Fiery Skies” & “You And Me”) έχουν παρόμοια συνθετική δομή με το προ-αναφερόμενο. Αυτό με έβαλε σε υποψίες περί επανάληψης από την πρώτη κιόλας ακρόαση που επιβεβαιώθηκαν στην συνέχεια του album, καθώς και στις επόμενες καθολικές ακροάσεις του. Αυτή η δομή περιέχει ένα hard rock κιθαριστικό riff να ξεκινά το κάθε τραγούδι τους, έπειτα ένα συνηθισμένο rock κουπλέ και μετά ένα sing-along ρεφραίν στο οποίο ο τραγουδιστής τους τραγουδά “τραβώντας” τις νότες κάθε συλλαβής, κάθε λέξης των στίχων, κάθε φορά, σε κάθε κομμάτι! Μόνο οι στίχοι αλλάζουν από το ένα στο άλλο! Εν τω μεταξύ, η φωνή του τραγουδιστή τους έχει παρόμοια χροιά με αυτή του Gerard Way (My Chemical Romance) και φαντάζομαι πως και αυτό θα δυσαρεστήσει πολλούς που δεν χώνεψαν ποτέ την “παιδιάστικη” φωνή του τελευταίου. Ο Matthias Sayer λοιπόν, όπως ονομάζεται, δεν προσπαθεί να διαφοροποιήσει αρκετά τις μελωδικές γραμμές των φωνητικών από τραγούδι σε τραγούδι με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται με ενοχλητικό τρόπο. Αν μπορούσε πραγματικά να κάνει metalcore screams θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα αλλά όταν το επιχειρεί (σε λίγα σημεία του δίσκου) είναι μόνο για ένα στίχο, αφού τον αποτρέπει το περιορισμένο φωνητικό του εύρος από το να ουρλιάξει με αυτόν τρόπο για αρκετό χρονικό διάστημα. Όλα τα υπόλοιπα τραγούδια λοιπόν, από εκεί και έπειτα, έχουν το ίδιο μοτίβο και γι αυτό δεν καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν κατά το δεύτερο μισάωρο της ακρόασης αυτού του 60λεπτου LP.
Όσο για τις δύο μπαλάντες που βρίσκονται εδώ (“Isle Of The Dead”, “Mountains”) δυστυχώς κι αυτές δεν είναι λιγότερο βαρετές από ότι είναι συνήθως οι rock μπαλάντες. Ο κιθαρίστας τους (Alex Scholpp) έχει γράψει μερικά καλά riffs και solos δεν λέω, αλλά το αμερικάνικο Alternative rock/Μetal στυλ με το οποίο παίζει έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις και από πολλούς κιθαρίστες και δεν ακούγεται τόσο φρέσκο πια.
Αν άκουγα μόνο ένα τραγούδι του “Born Again” (τυχαία, σε μια playlist στο YouTube για παράδειγμα) θα σκεφτόμουν: “Να μια μπάντα που παίζει καλό, μελωδικό, alternative rock”. Ακούγοντας όμως ολόκληρο τον δίσκο όπου μια παρόμοια δομή και η ίδια φωνητική μελωδία υπάρχουν σε όλα τα τραγούδια κατάλαβα ότι οι Farmer Boys είναι, πλέον, ένα συγκρότημα που δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του. Ένα συγκρότημα, που κυκλοφόρησε ένα δίσκο με 14(!) παραλλαγές του ίδιου τραγουδιού! Αν αυτή η επανάληψη δεν σας ενοχλεί, τότε κοπιάστε. Αν όμως είστε ακροατές με εκπαιδευμένα στις λεπτομέρειες αυτιά και κουράζεστε εύκολα όταν η μουσική μιας μπάντας δεν είναι “περιπετειώδης”, όπως εγώ, τότε ακούστε μόνο το παρακάτω τραγούδι τους και μπορείτε να είστε σίγουροι πως θα είναι σαν να έχετε ακούσει και όλο το υπόλοιπο “Born Again”.
622 
