Από την μικρή και άσημη Φινλανδική πόλη Hamina ξεκίνησε την παραγωγική καριέρα του ο ερμηνευτής και συνθέτης Janne Westerlund. Με συμμετοχές σε γκρουπ όπως οι Circle, οι Pharaoh Overlord και οι Plain Ride, ο Janne έχει δηλώσει “παρών”, σε περισσότερα από 50 albums συνολικά, και τώρα επιστρέφει με το τέταρτο προσωπικό του.
Έχοντας εκφραστεί μέσα από μία μουσική γκάμα που περιλαμβάνει το ψυχεδελικό, εναλλακτικό, πειραματικό, ακόμα και noise rock, o Φινλανδός “μονόλυκος” οδηγήθηκε στις σελίδες του “Bell” μέσα από μία περίεργη παρορμητική διαδικασία, την ίδια στιγμή που είχε αποφασίσει να αποσυρθεί για τουλάχιστον μία πενταετία από τα μουσικά δρώμενα. Αβυσσαλέα και απρόβλεπτη όμως η ψυχή του καλλιτέχνη, τον έσπρωξε μόλις ένα δίμηνο αργότερα να ηχογραφεί τα τραγούδια που τελικά συναρμολόγησαν το “Bell”.
Όπως μαρτυρά η παραπάνω εξέλιξη, η δημιουργία του άλμπουμ είναι μία προσωπική, εσωτερική ανάγκη, μία επείγουσα εκφραστική διέξοδος για τον ίδιο : με τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στη διάρκεια της χειμωνιάτικης νύχτας, αποτελεί έναν “εξορκισμό” για τον ίδιο και μία απόπειρα να δαμάσει το χάος του μυαλού του.
Μαζί του βρίσκονται οι συμπαίκτες του από τους Plain Ride, ο Pekka Jaaskelainen στην κιθάρα και τα λιγοστά πλήκτρα και ο Anssi Hallio στα ντραμς. Δεν υπάρχουν άλλωστε ιδιαίτερες προσθετικές απαιτήσεις στο μονοπάτι του ήχου, που έχει επιλέξει ο Janne. Από την έναρξη του “Last Of The Carnivals”, η πικρή “ακουστική φλούδα” του απόκοσμου αυτού album, κρατά τα ηνία ως το φινάλε με μετρημένες εξαιρέσεις.
Τα εννέα τραγούδια του “Bell” παρουσιάζονται απογυμνωμένα στον ακροατή, με έναν εύθραυστο αφηγηματικό σκελετό που σταδιακά συναρμολογεί το πορτρέτο ενός καταραμένου ερμηνευτή. Η ακουστική κιθάρα, το λιτό και φοβισμένο μπάντζο, τα εκλεκτικά πλήκτρα, τα πένθιμα κρουστά, μοιάζουν όλα να σέβονται την παγωμένη ησυχία μιας κουρασμένης ψυχής. Ο Janne περιφέρεται ερμηνευτικά γύρω από τη δηλητηριώδη folk του παραμυθά Bill Callahan των Smog, ανακατεύει μία μικρή δόση της γοτθικής θεατρικότητας του Martyn Bates των Eyeless In Gaza στην προσωπική του καριέρα, κι όταν μοιάζει λιγότερο ταραγμένος, παραπέμπει και στις γαλήνιες folk ελεγείες των Lambchop.
Το “Gilded Blade”, έχει μία πιο εύκολη και συμβατική πρόσβαση στο μέσο ακροατή του folk rock, ενώ στο “Talking Lake” η εξέλιξη εμπλουτίζεται ηχητικά με ευγένεια. Στο “Strange As Life-Bell” η διαδρομή ταράζεται σταδιακά και ο ήχος γεμίζει και κορυφώνεται, ενώ στο “So Vast The Fields Of Sorrow”, ο Janne αφήνει στον τραυματισμένο του ερμηνευτικό ορίζοντα μία χαραμάδα για τη ζεστασιά της φωνής της Faith Coloccia.
Το “Bell” ηχογραφήθηκε τη νύχτα και τη νύχτα θα αποκαλυφθεί στη συνολική του οδύνη. Για όσους νιώθουν πως θέλουν να σπρώξουν τις πιο σκοτεινές σκέψεις και μνήμες τους στα μακρινά δάση και χωράφια της νύχτας, το “Bell” είναι ένα λιτό, “κοκαλιάρικο” αλλά πολύ εύστοχο μουσικό εισιτήριο.
https://www.facebook.com/Westerlund.Janne
650 
