Ο Ιανουάριος, μπήκε αρκετά δυναμικά. Είτε θες από κακοκαιρία, είτε από μουσικής πλευράς. Οι Helevorn, με το νέο τους album “Aamamata”, έρχονται να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω.
Οι Ισπανοί gothic/doom metallers, μετρούν 20 χρόνια παρουσίας στο χώρο του metal. Από το 1999, όταν και δημιουργήθηκαν, μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει ένα demo το 2001 με τίτλο “Prelude” και τρία albums, τα “Fragments”, το 2005, “Forthcoming Displeasures”, το 2010 και το “Compassion Forlorn”, το 2014. Πέντε χρόνια μετά, είναι η σειρά του τέταρτου δίσκου της μπάντας “Aamamata”, να βγει στα ράφια των δισκοπωλείων.
Ο ήχος των Helevorn, είναι αυτός που οι πρωτομάστορες του gothic/doom έφεραν στην επιφάνεια, που δεν είναι άλλοι βέβαια, από τους Paradise Lost. Βαρύς, καταθλιπτικός ήχος, με αρκετά gothic στοιχεία και φυσικά τα απαραίτητα death φωνητικά, συμπληρώνουν το πάζλ του ηχητικού προσανατολισμού του group. Η χρήση γυναικείων φωνητικών, είναι μία από τις εκπλήξεις της μπάντας, που την κάνει να διαφέρει ηχητικά από τα υπόλοιπα doom/death groups.
Το “Aamamata”, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ένα “best of” album, αφού είναι σαν οι Helevorn να έχουν πάρει το καλύτερό τους υλικό και το εναπόθεσαν σε ένα δίσκο. Άρτιες συνθέσεις, τρομερά riffs και εξαιρετικές ερμηνείες, πότε με καθαρά φωνητικά και πότε με death, βγάζουν ένα από τα καλύτερα ηχητικά αποτελέσματα στο αυτί του ακροατή. “A Sail To Sanity”, “Goodbye Hope” και “Forgotten Fields”, είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και συνθέσεις που σου “μεταδίδουν” το καταθλιπτικό συναίσθημα που αποπνέει το gothic/doom metal.
Τα “Nostrum Mare” και “The Path To Puya”, με τη χρήση των γυναικείων φωνητικών, γίνονται μεγαλειώδη, περνώντας το διαφορετικό στον ήχο των Helevorn. Τα τραγούδια, γίνονται πιο “ζωντανά” και πιο συναισθηματικά, αφού οι εναλλαγές death και γυναικείων φωνητικών δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μία ταινία, που εκτυλίσσεται μπροστά σου. Το “Once Upon A War”, θα μπορούσε να είναι μία ωδή στους αδικοχαμένους ήρωες του πολέμου, υπερασπιζόμενους τα ιδανικά τους.
Με το “Aamamata”, οι Helevorn έρχονται για να δηλώσουν βροντερό παρών στο gothic/doom και να βάλουν και αυτοί το δικό τους “λιθαράκι”, στο “οικοδόμημα” που πρώτοι οι Paradise Lost έφεραν στο “φως της δημοσιότητας”. Ένα πραγματικό “διαμάντι” του gothic/doom metal, που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη. Ίσως, αν και νωρίς ακόμα, ο δίσκος της χρονιάς στο χώρο του.
676