Η «ρόδα» άρχισε να γυρίζει όταν ο ιδρυτής και frontman του γκρουπ, James Lascelles, ταξίδεψε από την Αγγλία στην Φινλανδία με μοναδικό σκοπό να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε, και να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με τη μουσική.
Βρίσκοντας κοντινούς κώδικες επικοινωνίας στα πρόσωπα του μπασίστα Mikko Määttä, του ντράμερ Santeri Saksala, και του κιθαρίστα Saku Mattila, δημιούργησε τους Wheel, και στην διαδρομή ο Roni Seppänen αντικατέστησε τον Mattila, για να φτάσουμε τελικά στη σημερινή μορφή τους.
Μετά από τα EP “The Path” και “The Divide”, οι Wheel αισθάνονται έτοιμοι να εξελίξουν τον πλούτο των ηχητικών τους ερεθισμάτων και να τα ευθυγραμμίσουν στο δικό τους δρόμο. Και αυτό που μας δίνουν στο πρώτο τους άλμπουμ, το “Moving Backwards”, είναι μια απίστευτα συγκροτημένη, ώριμη και έντονα περιγραφική πρόταση. Γι’ αυτούς που έχουν γυμνάσει τα αυτιά τους να ξεσκεπάζουν τις επιδράσεις των νέων καλλιτεχνών είναι βέβαιο πως η έρευνα γρήγορα θα αναδείξει σεβαστά κοιτάσματα από την εγκεφαλική ρυθμική επέλαση των Tool, τα φινιρισμένα τερτίπια των Karnivool, το επιβλητικό, ογκώδες groove των Alice In Chains, αλλά και το σχεδόν τελετουργικό προοδευτικό rock των Radiohead.
Όπως εύκολα φαντάζεται κανείς από όλα τα παραπάνω, οι Wheel είναι ένα από αυτά τα γκρουπ που θα τυλίξουν τις μουσικές τους με θέματα σκοτεινά, επίκαιρα, και ζητήματα που υψώνονται με αγωνία πάνω από τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Με μια μουσική που συχνά μοιάζει να μεταφέρει στους υπέροχους, διακριτούς ρυθμούς της ένα ανεξιχνίαστο βάρος, απλώνοντας την ατμόσφαιρα μιας επικίνδυνης αναμονής, ο James και οι συνοδοιπόροι του έχουν φροντίσει να διατηρήσουν την ίδια συνέπεια και στους στίχους. Έχοντας ήδη στο πρόσφατο παρελθόν των EP τους, αναφερθεί χωρίς να μασήσουν τα λόγια τους στην συριακή προσφυγική κρίση και την απεικόνισή της από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτή τη φορά στρέφουν το φακό τους στη λογοκρισία και τον θεσμοθετημένο έλεγχο του νου, που μοιάζει να αποτελεί τη νέα κοινωνική επιδημία.
Υπάρχει μια φράση στο “Tyrant” που λέει “silence will become the banner”, και είναι χαρακτηριστική της αγωνίας αυτής. Μέσα σε αυτές τις ηχητικές και θεματικές συντεταγμένες, το κουαρτέτο ξεδιπλώνει επτά συνθέσεις που έχουν έναν δεσμό μεταξύ τους. Η αφετηρία αυτής της σύνδεσης μοιάζει να είναι η αρχική ιδέα και σύλληψη του James για ένα μέρος όπου «κανείς δεν μπορεί να πει πια τίποτα».
Τα τρία τέρατα του άλμπουμ που απλώνονται σε μεγαλύτερες διάρκειες, τα “Wheel”, “Tyrant” και “Lacking”, αποκαλύπτουν την αρετή τους να δαμάζουν ιδανικά τους ρυθμούς τους, υψώνοντας υποβλητικές ατμόσφαιρες. Η πολύτιμη συμβολή του Jesse Vainio στον καταπληκτικό ήχο του άλμπουμ και ειδικά στα τύμπανα και το μπάσο που μεταφέρουν όλα τα τραγούδια με βιβλικό υπόβαθρο, έχει οδηγήσει το αποτέλεσμα σε μια υποβλητική υπόσταση. Μέσα από την ευφυΐα των δημιουργών του, το άλμπουμ διατηρεί την υπολογισμένη πειθαρχία των ριφ αλλά και των lead στις κιθάρες, πάνω από αυτό το πανίσχυρο υπόβαθρο, υπερτονίζοντας την αγωνία, την οργή, την θλίψη και την αμφίρροπη σύγχυση της αναμονής.
Φυσικά, το “Moving Backwards”, μαζί με τη σκοπιμότητα της βαρύτητας αυτών των θεμάτων που πραγματεύεται, φροντίζει να χορτάσει και τον αμιγώς μουσικό ακροατή που, παρά το γκρίζο πεδίο της δράσης τους, δεν θα βαρεθεί να ανιχνεύει μια πραγματικά σπουδαία δουλειά από όλους τους μουσικούς που τελικά μας παραδίδουν ένα περιπετειώδες και συναρπαστικό ντεμπούτο, πέρα από κάθε προσδοκία.
Οι Wheel βγαίνουν επίσης σε περιοδεία με τους Soen, και αυτός είναι πραγματικά ένας ταιριαστός συνδυασμός με μια κοινή αξιοπρεπή, συγκρατημένη θλίψη να ενώνει τις μουσικές τους.
Φαίνεται να μοιάζει πια πως εκείνο το ταξίδι του James Lascelles μπορεί να διεκδικήσει λίγη από τη δόξα της εφεύρεσης του τροχού…
545 
