Αν το όνομα Waste of Space Orchestra δεν σας λέει κάτι ίσως σας πουν κάτι οι 2 οντότητες που τους απαρτίζουν, Dark Buddha Rising και Oransi Pazuz… Άσε κάτω τα χαρτάκια ρε μαλάκα, περίμενε να ολοκληρώσω! Αχέμ, που είχαμε μείνει; Α ναι, Pazuzu. Οι 2 αυτές οντότητες λοιπόν, μέλη της ίδιας κολεκτίβας από το μακρινό Tampere, είχαν συνεργαστεί για να παρουσιάσουν το έργο “Syntheosis” στην σκηνή του Roadburn Festival και στην πορεία αποφάσισαν να το προσφέρουν και στον υπόλοιπο κόσμο με τη μορφή studio ηχογράφησης.
Το άλμπουμ πραγματεύεται την αναζήτηση γνώσης από τρία άτομα, τον Shaman (Vesa Ajomo), τον Seeker (Juho Vanhanen) και τον Possessor (Marko Neuman), που έχουν διαφορετικούς σκοπούς και διαφορετικές εμπειρίες αλλά καταλήγουν μετά από μια τελετή σε μια άλλη διάσταση γεμάτη χρωματοκαταιγίδες και ηχητικό διαμελισμό του Εγώ οπότε αναγκάζονται να ενωθούν σε μια ενιαία συλλογική συνείδηση.
Ηχητικά τώρα οι ρίζες των Waste of Space Orchestra είναι πασιφανείς, αν είχατε προηγούμενη επαφή με τα 2 γκρουπ που τους απαρτίζουν δηλαδή. Το σκοτεινό ψυχεδελικό-τελετουργικό doom των DBR συναντά το σαμανιστικό psych black metal των OP ακριβώς στην μέση και σε αντίθεση με άλλες τέτοιες απόπειρες που υπερισχύει κάποιος και καταλήγουν να ακούγονται σαν remix, εδώ έχουμε ένα αμοιβαίο φλερτ που καταλήγει με τους συμμετέχοντες να βγάζουν πλοκάμια και να ενώνονται σε ένα tribal/prog/doom/black ψυχοτρονικό ανοσιούργημα.
Ναι, περί ψυχεδελικού metal πρόκειται, αλλά δεν είναι το είδος της χίπικης ψυχεδέλειας με λουλουδάκια που έχετε συνδέσει με τον όρο, είναι το είδος που καταλήγει με τους συμμετέχοντες καλυμμένους με λάσπη φτιαγμένη από περισσότερα από ένα υγρά, κάποια από αυτά σωματικά, σε ένα ξέφωτο με κοράκια να κάνουν κύκλους από πάνω και τον Βούδα να τους γαμάει από το τρίτο μάτι. Τι; Ρωτάτε αν είναι καλό; Χαχαχαχαχαχαχα, Namaste motherfuckers!
666 
