Έχετε σίγουρα ακούσει όλ@ τον όρο “παγωμένο” black metal αλλά σας εγγυούμαι πως αν δεν είχατε μέχρι τώρα επαφή με το ανώνυμο Σουηδικό ντουέτο τότε δεν έχετε αντιληφθεί μέχρι τώρα τι πραγματικά σημαίνει.
Τρίτο άλμπουμ στη σειρά για το συγκρότημα, το “Strävan” έρχεται να κλείσει την τριλογία που ξεκίνησε το “Varg & Björn” του 2015 και συνέχισε το “Gudatall” του 2016, και συνεχίζει πιστά το φυσιολατρικό και μισανθρωπικό theme της μπάντας.
Μουσική φανερά επηρεασμένη από τη γεωγραφική τοποθεσία του ντουέτου, αφού η φυσιολατρία τους δεν παίρνει τα παγανιστικά και ποιητικά μονοπάτια που συνηθίζονται στο είδος αλλά αντικατοπτρίζει το Bergslagen, πράσινο, απόμερο, βραχώδες και γεμάτο εγκαταλελειμμένα μεταλλεία, με τους Murg να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα και να το φαντασιώνονται χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Πως εκφράζεται αυτό μουσικά; Με αγνό, στυγνό και ψυχρό μαυρομέταλλο, πιστά κολλημένο στα 90s, μελωδικό, άγριο και κοφτερό σαν ξυράφι, χωρίς στολίδια και περίτεχνες θεματικές. Πιο κοντινά σημεία αναφοράς που μπορώ να σκεφτώ οι Arckanum, Tsjuder και Panphage, και γενικά το παλιομοδίτικο σκανδιναβικό black με τα μανιασμένα tremolo και τις διακριτικές folk ευαισθησίες στα riff που όμως δεν έβγαιναν ποτέ σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Κοινώς, μουσική που μετατρέπει το στερεοφωνικό σας σε αυτοσχέδιο κλιματιστικό.
Με γνώμονα λοιπόν όλα τα πιο πάνω, θέλω να είμαι ξεκάθαρος: οι Murg ΔΕΝ παίζουν κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Αυτό που παίζουν όμως δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά πλέον και το παίζουν όχι απλά υποδειγματικά αλλά οργασμικά καλά. Αν λοιπόν σας αρέσει το μαυρομέταλλο σας παραδοσιακό και κρύο και παραβλέψετε αυτό το άλμπουμ, ε, τι να σας πως, είστε μεγάλα κορόιδα!
560 
