Μέγας είσαι Κύριε Homme και θαυμαστά (;) τα έργα σου.
Δισκογραφική επιστροφή έπειτα απο 13 ολόκληρα χρόνια για τον Κύριο Homme και τα Desert Sessions (τα οποία έφτασαν αισίως στα 11 & 12 τον αριθμό), με μία πλειάδα εκλεκτών καλεσμένων να τον πλαισιώνουν και αυτή τη φορά, και να συνεισφέρουν δημιουργικά, αλλά και αισθητικά, το κατιτίς τους.
Ύστερα απο το μακρινό 2003 άνοιξαν ξανά οι πόρτες του Rancho de la Luna στη Joshua Tree της California, για να υποδεχτούν τους Billy Gibbons (ΖΖ Τop), Les Claypool (Primus), Jake Shears (Scissors Sisters), Stella Mozgawa (Warpaint) και τον Mike Kerr (Royal Blood), μαζί με τη μυστηριώδη Libby Grace και κάποιον ονόματι Töôrnst Hülpft (ενδεχομένως κάποιος από τους παλιούς συμπορευτές του, πιθανολογείται ένας εκ των Dave Growl, Sean Lennon, Trent Reznor, με την απορία θα μείνουμε…!!), με τη μόνη διαφορά ότι αυτή τη φορά μάλλον δεν έμεινε αρκετή τεκίλα στο κελάρι να τους “λιπάνει” ούτε και μαγικά βότανα για να τους “ανεβάσει”.
Στα του δίσκου τώρα. Συνθετικά κυμαίνεται κάπου μεταξύ μεταγενέστερων Queens of the Stone Age (QOTSA) και Them Crooked Vultures, με ένα “άρωμα” απο Eagles of Death Metal να διαχέεται στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ, αποτελούμενο απο 8 “χαλαρές” αλλά ταυτόχρονα “σφιχτές” συνθέσεις. Αυτά τα 31 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα που διαρκεί ο δίσκος, λειτουργούν, θα λέγαμε, σαν ένα warm up για τον, εν αναμονή, καινούριο δίσκο των QOTSA ή των Them Crooked Vultures (αν αναλογιστούμε τις δηλώσεις του ιδίου του Josh, καθώς και των φημών του διαδικτύου).
Όσον αφορά τα κομμάτια, το εναρκτήριο “Μove Τogether” είναι ένα όμορφο κομμάτι το οποίο μετά την δίλεπτη εισαγωγή “ξεδιπλώνεται” και τα δίνει όλα, ταξιδεύοντάς μας σε εποχές της περιόδου “Era Vulgaris”, με τα ήρεμα και “σκασμένα” φωνητικά του Gibbons να μας θυμίζουν ένα κλώνο του Homme. Το “Noses for Roses” είναι ό,τι πιο κοντά σε κλασσικό QOTSA κομμάτι, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου κακό, καθώς συμβάλλει και αυτό με τη σειρά του στην μαγική κληρονομιά και στην παιχνιδιάρικη διάθεση των sessions. Με τo instrumental “Far East for the Trees” να ακούγεται σαν μία ψυχεδελική αναζήτηση στην έρημο, το “If you Run” ταιριάζει γάντι και το αγκαλιάζει σε έναν πιο “απογυμνωμένο” ακουστικό ήχο, σε συνδυασμό με τα μελαγχολικά φωνητικά της Libby Grace (maybe… Brody Dalle? Who knows…?) κάτι το οποίο αλλάζει με το που σκάσει το σύντομο, αλλά ογκώδες, “Crucifire” (ξεκάθαρα η πιο up tempo στιγμή του δίσκου και σίγουρα ό,τι καλύτερο έχει τραγουδήσει ποτέ ο Mike Kerr.) Το “Chic Tweetz” είναι η πιο μέτρια και ατελής σύνθεση του δίσκου, αλλά συνάμα και η πιo διασκεδαστική απο όλες. Φαντάσου κάτι από Abba meets Zappa, σε συνδυασμό με πρωινή παιδική τηλεόραση, και είσαι μέσα. Για το τέλος, έχουμε ένα ζεύγος down beat κομμάτια, με τον Jake Shears να τραγουδάει στο “Something You Can’t See” και να προσδίδει με την φωνή του μία ονειρική ατμόσφαιρα, και σαν κερασάκι στην τούρτα ο Josh να μας γοητεύει με τα α-λα-Bowie φωνητικά του στο “Easier Said Than Done” και να μας ταξιδεύει με μία ποιητική διάθεση, κάπου ανάμεσα στούς Beatles και στους Floyd.
Έν κατακλείδι, το άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα ξανά και ξανά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και επιτηδεύσεις, κάνοντάς σε να αναπολείς τις παλιές καλές εποχές, αλλά ταυτόχρονα και να προσμένεις τις νέες.
Πότε είπαμε βγαίνει το καινούριο QOTSA;
https://qotsa.com/
Move Together (Audio) – Desert Sessions Vol. 11
673 
