Βλέπω όνομα θεότητα-λογοπαίγνιο Warsenal. Πρώτο κλικ. Βλέπω εξώφυλλο που με την πρώτη ματιά νομίζω ότι είναι ο Arnold του Terminator του ’84 που βγάζει το μάτι του. Δεύτερο κλικ. Διαβάζω ότι η τριάδα που απαρτίζει το γκρουπ είναι εκ Καναδά ορμώμενη. Τρίτο και φαρμακερό κλικ. Ο μύθος λέει πως στα τρία κλικ ξεκινάς να ακούς και στο τέλος βγαίνεις με το στόμα τρεις μοίρες δεξιότερα λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Θα δείξει στο τέλος. Η αλήθεια είναι ότι οι Καναδέζικες heavy metal μπάντες είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί η χώρα για να ζητήσει συγγνώμη για την ύπαρξη του Justin Bieber στον πλανήτη. Οι Warsenal είναι μέρος αυτής της “συγγνώμης” και κάθε τέτοια συγγνώμη γίνεται δεκτή με ευχαρίστηση.
Η μπάντα δημιουργήθηκε στο Μόντρεαλ το 2011 από τους Mathieu Rondeau (guitars/vocals) και Francis Labine (bass). Μαζί με τον Antoine Turcotte (drums) κυκλοφορούν ένα demo με το λιτό τίτλο ”Demo” (2012) και το πρώτο τους άλμπουμ “Barn Burner” (2015). Πλέον το line-up, εκτός του Mathieu, απαρτίζουν οι Jeffrey Millaire (bass) και Vincent Caron (drums) και με αυτούς επανέρχονται με το “Feast Your Eyes” (Svart Records).
Τί παίζουν λοιπόν αυτοί οι Warsenal πια; Έχοντας ως input αυτά που σου είπα παραπάνω, συν ότι έχουν ως βασικές επιρροές τους μπάντες όπως οι συμπατριώτες τους Voivod και Razor, καθώς και Megadeth, ξέρεις περίπου τι να περιμένεις. Και αυτό που περιμένεις δε σε απογοητεύει, καθώς στο “Feast Your Eyes” θα βρεις 9 κομμάτια πρώτης γραμμής αποτελούμενα από higher speed metal φαιά ουσία.
Στο “Forever Lost”, μετά από μία εισαγωγή που θυμίζει Ιρλανδέζικη pub, ξεσπάει καβγάς και μαντέψτε……λαμπόγυαλο!!! Μπάσο πανταχού παρών στο “I Am The Blade” και “φωτιά” στην εξάχορδη. Κουτρουβάλας το ανάγνωσμα, πρόσχωμεν, στο statement “Lords Of Rifftown” και στο “Insatiable Hunger” με το “στροφόμετρο” να μην πέφτει ποτέ κάτω από τις 8000 στροφές. Ο “σοδομισμός” της τυπικής thrash και speed riff-ολογίας είναι σήμα κατατεθέν του Mathieu, κάτι που κάνει το άλμπουμ not your typical speed thrash album. Φωνητικά και “τρελαμένη” ατμόσφαιρα που “ζέχνουν” Voivod-ίλα και “You Better Run”. Εξωφρενικό drumming από τον Vincent KAI στο “Burning Ships” (έπος) ΚΑΙ στο ομώνυμο κομμάτι ΚΑΙ σε όλο το άλμπουμ.
Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, αλλά ξέχασα να αναφέρω ότι γνωριζόταν με τους υπόλοιπους από τα κολεγιακά τους χρόνια, όταν ήταν στο ίδιο jazz (!!!) μουσικό πρόγραμμα. Ώστε έτσι εξηγείται όλη αυτή η “παράκρουση”. Κάποτε είχα θαυμάσει ξανά έναν ντράμερ με jazz υπόβαθρο σε thrash μπάντα. Τον έλεγαν Gar Samuelson (R.I.P.). Αντίστοιχα, είχα θαυμάσει (και ακόμα θαυμάζω) τα “παρανοϊκά” riffs του Dave Mustaine, εποχής Killing Is My Business… και λίγο μετά, που έφτανα σε σημείο να σκέφτομαι “μα καλά πώς διάολο παίζει αυτά και τραγουδάει ταυτόχρονα;”. Αυτό ακριβώς σκέφτομαι και τώρα με αυτούς τους τύπους, μιας και η αύρα του “MegaDave” φαίνεται να είναι παρούσα ολούθε.
Εξαιρετικό άλμπουμ, για σούπερ ακανόνιστο headbanging, το οποίο δε συνίσταται να ακούγεται υπό την επήρεια τιμονιού.
Αποτέλεσμα: Τρεις μοίρες δεξιότερα το στόμα λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου.
https://www.facebook.com/pg/WarsenalOfficial/about/?ref=page_internal
Warsenal: Forever Lost
663 
