Τρίτη full length δουλειά από μια Θεσσαλονικιώτικη μπάντα που δεν είχα γνώση της υπάρξεώς της.
Οι Paranoir κινούνται σε ένα ομολογουμένως περίεργο μονοπάτι. Ένας γενικός όρος που θα μπορούσε να περιγράψει τη μουσική τους θα μπορούσε να είναι ο “dark rock”. Το οποίο συμπλέκεται άλλες φορές με πιο εναλλακτικά rock και άλλες φορές με πιο metal ηχοτόπια, κυρίως προς το doom άκρο του φάσματος αυτού. Η αλήθεια είναι ότι το “Voices Of Deceit” εμπεριέχει πολλές μεγάλες δόσεις αυθεντικότητας μιας και το στυλ της μπάντας (έστω αυτές οι συμπλοκές εικαστικών τάσεων) κάθε άλλο παρά συνηθίζεται.
Μεγάλο μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα έχει η αψεγάδιαστη παραγωγή η οποία δίνει ένα σχετικά μεταλλικό χρώμα σε κατά βάση εναλλακτικές συνθέσεις και ενισχύει το ενδιαφέρον τους. Καλή δομική riffoλογία και διάσπαρτα post rock licks κιθαριστικώς, άριστο ρυθμικό υπόβαθρο και αιχμή του δόρατος η Ina η οποία διαθέτει πολύ καλή, δυνατή φωνή (αν και χρειάζεται λίγη προπόνηση στην προφορά, προς χάριν καθαρότητας και μόνο). Λυρική και απέχοντας από κάθε είδους crypussy (αν είναι δόκιμος ο όρος) attitudes, κρατά τις συναισθηματικές στάθμες των κομματιών σε “σκοτεινά”, μελαγχολικά επίπεδα μέσω της πολύ καλής ερμηνείας της.
Αν και οι επιρροές των ParanoiR είναι πλήρως φιλτραρισμένες και όχι τόσο διακριτές εντούτοις εμφανίζονται διάφορα “πνεύματα” όπως λόγου χάριν στα πολύ καλά “Away” και “Last time I saw you” (πολύ καλή η προεπιλογική “ανατολίτικη” γέφυρα) τα οποία προσεγγίζουν το doom των The Gathering (της “Mandylion” era κυρίως) ή στα “Blurry Shapes” και “These Clouds Hide my Arrogance” (θαυμάσιος επίλογος) τα οποία θα μπορούσαν να ανήκουν σε δουλειές των Katatonia. Από εκεί και πέρα, το επίκεντρο, η αυτόφωτη “ταυτότητα” της μπάντας εντοπίζεται θα έλεγα στα εξαιρετικά “A Sense of Loss” και “Alter Ego”, πολύ καλά δείγματα επί της ουσίας εναλλακτικού rock, ασυνήθιστα, με αέρα “hit”.
To “Voices Of Deceit” μου άρεσε συνολικά και στα συν αυτής της δουλειάς ανήκουν και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα συνηθισμένα κλισέ που μαστίζουν τον χώρο. Καλοπαιγμένη μουσική που ανήκει σε ψυχοπαλευτικά ύδατα μιας και δεν θα το έλεγα ακριβώς ψτχαγωγικό άκουσμα, απαιτεί την προσοχή του ακροατή και απευθύνεται μάλλον σε μοναχικά συναισθηματικά backgrounds. Θεωρώ ότι θα αρέσει σε συμβατούς εγκεφάλους αν και νομίζω ότι μπορεί να προσελκύσει ακροατές από όλο το φάσμα του rock. Πρόσημο θετικό για τους ParanoiR και ψυχανεμίζομαι ακόμη πιο θετικό μέλλον.
https://www.facebook.com/paranoir.theband/
ParanoiR – Voices of Deceit – video link
707 
