Οι Αθηναίοι Sexy Christians, αν μη τι άλλο, ξέρουν πως να παίζουν με τους τίτλους. Αφού μας παρουσίασαν τον ντεμπούτο τους “God Proudly Presents…”, επιστρέφουν τώρα με το “Forbidden Fruit”, έχοντας σαφή θρησκευτικά υπονοούμενα.
Η υπόλοιπη θεματολογία του album βέβαια, δεν φαίνεται να είναι σχετική και η μουσική τους είναι νοσταλγική και πολυποίκιλη. Ακούγεται να ρέπει προς τις δεκαετίες του 1960-70 και να δανείζεται ηχητικά από funk και rock μεγαλεία, με το μπάσο να έχει ηγετικό ρόλο στην παραγωγή.
Όμορφα τραγούδια που δημιουργούν ευθυμία και χορευτική διάθεση, ενώ φέρνουν στο μυαλό σου τους Rolling Stones, τους Happy Mondays (ειδικά στο εξαιρετικό “Plastic Love”) και άλλους θρύλους, ενώ μπορεί να σου θυμίσουν ακόμη και τους Arctic Monkeys ή τους Electric Six (χωρίς την παράνοια).
Τα 35 λεπτά του “Forbidden Fruit” περνούν ευχάριστα, με διαφορετικές επιρροές να εμφανίζονται σε κάθε κομμάτι. Λάτρεψα πολύ το “Honey” (τους ταιριάζει πολύ η γκαραζίλα) και θα προτιμούσα το album συνολικά να έμοιαζε με αυτό, αλλά φαίνεται πως οι Sexy Christians προσπαθούν να μας μπερδέψουν και να μην μπορούμε να τους ταμπελιάσουμε. Έχω τη εντύπωση πως αν το ακούσουν πέντε διαφορετικοί άνθρωποι, θα γράψουν πέντε τελείως διαφορετικές κριτικές και θα έχουν διαφορετικά αγαπημένα κομμάτια.
Η ηχογράφηση του album έχει γίνει από τους ίδιους και τον Γιώργο Παυλίδη στο Ηχοβρύχιο, ενώ η μίξη και το mastering είναι του Σταμάτη Φουσέκη (Zk Recording Studio), και αν ο στόχος είναι να αναδειχθεί ο βαθύς ήχος του μπάσου, τότε εκείνος επετεύχθη και η παραγωγή του “Forbidden Fruit” είναι ένα από τα δυνατά του σημεία. Ίσως η ενορχήστρωσή του όμως, να είναι πολύπλοκη για τα κέφια μου, δεν ξέρω!
Για να μην κουράζω όμως, όσοι αρέσκονται σε ελαφριούς pop/rock/funk ήχους, να τσεκάρουν άφοβα, αλλά να είναι έτοιμοι για ένα album που αλλάζει συνεχώς μορφή. Όσο το ακούω, το γουστάρω περισσότερο, αλλά μαθαίνω να χωρίζω τα 35 λεπτά σε μέρη και επιστρέφω εκεί που νιώθω καλύτερα. Ίσως ήθελαν να φτιάξουν ένα κομμάτι για τον καθένα μας. Ποιος ξέρει;
737 
