Η σχέση μου με την trueίλα δεν είναι πολύ καλή.
Και αυτό διότι η πλειοψηφία των μπαντών που φέρουν τον όρο “true”, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μάτσο παρελθοντολάγνους που μέσω μέτριων συνθέσεων και κακών παραγωγών προσπαθούν να περάσουν ένα “attitude” που προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όσο και να κραδαίνουν σπαθιά, αλυσίδες, γροθιές και discoμπάλες, δε με πείθουν…
Παρόλα αυτά, μια στο (πολύ) τόσο, σκάει κάποιο δισκάκι που μου αλλάζει πρόσκαιρα άποψη, κάνοντάς με να σκέφτομαι πως υπάρχει ελπίδα για την trueίλα!
Ένα από αυτά είναι και το “Tree of Woe” των Death Rides a Horse, μια επανακυκλοφορία στην ουσία, που περιλαμβάνει τα δύο EP της μπάντας (“Pantokrator”- 2010 και “Tree of Woe”- 2012), συν ένα bonus track.
Ο λόγος αυτής της άτυπης “συλλογής” είναι η συγκέντρωση όλων των συνθέσεων της μπάντας, ως προπομπός του full length της που αναμένεται μέσα στη χρονιά. Καλή κίνηση θαρρώ, η οποία όμως μετράει μονάχα 500 αντίτυπα, οπότε οι λάτρεις του ήχου καλό είναι να μην κωλυσιεργήσουν.
Τα γυναικεία φωνητικά της Ida Marcussen είναι πολύ πιο “true” από αυτά δεκάδων άλλων αντρών της σκηνής, ενώ οι Sabbathικές επιρροές που φέρουν τα περισσότερα τραγούδια είναι το συστατικό που μου κέντρισε εξ αρχής το ενδιαφέρον.
Κατά τ’ άλλα, η διασκευή στο “Fly to the Rainbow” (των Scorpions, άσχετε) που περιλαμβάνεται στο cd, είναι εξαιρετική, το επίπεδο των συνθέσεων σε πάρα πολύ καλά επίπεδα, ενώ ο δείκτης trueίλας, απέχει από τη δηθενιά και βρίσκεται στο σωστό, για το γράφοντα, σημείο.
Αναμένω το ντεμπούτο τους για να δω εάν θα φορεθούν φέτος τα δερμάτινα…
ΥΓ Και όπως λένε και οι ίδιοι: May the Horse Be With You!
535 
