Έχοντας κυκλοφορήσει το 1992 το “Somewhere Far Beyond”, οι Γερμανοί Blind Guardian είχαν κάθε λόγο να κλείσουν την πρώτη τους δισκογραφική πενταετία με ένα live album.
Με πορεία καθαρά ανοδική και με χιλιάδες οπαδούς στο πλευρό τους, το σχήμα αποφασίζει να παρουσιάσει τον live χαρακτήρα του, ηχογραφώντας στην Ιαπωνία τα δύο show που έγιναν στις 4 και 6 Δεκεμβρίου του 1992. Τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς κυκλοφορεί το “Tokyo Tales”, με δώδεκα κομμάτια που καλύπτουν τη μέχρι τότε καριέρα τους.
Το “Tokyo Tales” σηματοδοτεί το τέλος της πιο speedάτης περιόδου των Blind Guardian, προτού αυτοί αλλάξουν εν μέρει τον ήχο τους και τον εμπλουτίσουν με λογής στοιχεία, έτσι όπως τα μάθαμε (και δε μας χάλασαν) στο “Imaginations from the other Side” του 1995.
Το εισαγωγικό “Inquisition” ανοίγει την αυλαία, το οποίο φυσικά οδηγεί στο “Banish from Sanctuary” (μέσα από το “Follow the Blind”), για να περάσουμε στο τελευταίο (τότε) πόνημά τους, με το “Journey through the Dark”. Ήχος πολύ καλός, εύλογα πειραγμένος, χωρίς όμως να χάνει καθόλου την αίσθηση του live. Σειρά έχει το “Traveler in Time” από το “Tales from the Twilight World”, για να επιστρέψουμε στο “Somewhere Far Beyond” με το “Quest for Tanelorn”.
Κάπου εκεί ο Hansi Kursch ρωτάει το κοινό εάν θέλει κάτι πιο γρήγορο… Η απάντηση είναι φυσικά θετική, και έτσι ακολουθούν τα “Goodbye My Friend” και “Time What Is Time” (“Tales from the Twilight World” και “Somewhere Far Beyond” αντίστοιχα), με τον ανάλογο ενθουσιασμό από κάτω. Τα κομμάτια δεν έχουν διαφορές σε σχέση με τις studio εκδοχές τους, αλλά στην τελική για power metal μιλάμε, δε χρειάζονται αυτοσχεδιασμοί.
Ώρα και για μια αναφορά στο ντεμπούτο του group, “Battalions of Fear”, το οποίο εκπροσωπείται μονάχα από ένα τραγούδι, το οποίο όμως αξίζει όσο πολλά: “Majesty”, και τα λόγια περιττεύουν. Ακολουθεί ένα κομμάτι το οποίο μέχρι και σήμερα αποτελεί ύμνο για τους απανταχού fan των Blind Guardian και ακούει στο όνομα “Valhalla”. Δυναμική εκτέλεση, από τις καλύτερες στιγμές του “Tokyo Tales”.
Λίγο πριν το τέλος, τα γκάζια ανεβαίνουν ξανά εις βάρος του epic στοιχείου, με το “Welcome to Dying” (“Tales from the Twilight World”), ενώ το “Lost In the Twilight Hall” (“Tales from the Twilight World”, ξανά) κλείνει πρόσκαιρα το set των Γερμανών. Διότι για τελευταίο κομμάτι έχουμε τη διασκευή στο “Barbara Ann” (τραγούδι των The Regents, το οποίο διασκεύασαν μεταξύ άλλων και οι Beach Boys), το οποίο είχαν οι Blind Guardian στο “Follow the Blind”. Τρομερή επιλογή για κλείσιμο, ειδικά σε μια εποχή που έπαιζε μεγάλο ρόλο το να φαίνεσαι “σοβαρός”.
Αν λείπουν τραγούδια; Σαφώς! Αν παραγκωνίστηκαν ελαφρώς τα δύο τους πρώτα album; Βέβαια! Όπως και να έχει, το “Tokyo Tales” αποτελεί “must” για τους λάτρεις της μπάντας, ενώ είναι σίγουρα ανώτερο, σε ότι αφορά την απόδοση και το συναίσθημα, από το “Live” που κυκλοφόρησε το 2003.
689 
