Είναι κάτι στιγμές που εύχεσαι να μπορούσες να γυρίσεις πίσω στον χρόνο και να ζήσεις κάτι που δεν πρόλαβες.
Έτσι νιώθω κάθε φορά που ακούω το τρίτο ολοκληρωμένο album των θρύλων πλέον Motörhead! Τότε που ακόμα ο όρος metal δεν ήταν γνωστός ακόμη και η παρέα του Ian “Lemmy” Kilmister έπαιζε το σκληρό της rock ‘n’ roll, έτσι όπως έβγαινε από την άγρια ψυχή της.
Δυστυχώς, μετά και από τον πρόσφατο θάνατο του κιθαρίστα “Fast” Eddie Clarke κανένα από τα αρχικά μέλη της τρομερής αυτής τριάδας δεν βρίσκεται ανάμεσα μας και έτσι το χέρι από μόνο του θέλει να αποτίσει έναν μικρό φόρο τιμής. Γιατί όμως αποφάσισα να παρουσιάσω και να θυμίσω το “Bomber”;
Πρώτον, επειδή βρίσκεται σε μια περίοδο συνεχούς ανοδικής πορείας της μουσικής καριέρας των Mötorhead, κατά την οποία το συγκρότημα έβγαζε απανωτά δίσκους-φωτιά. Το προηγούμενο “Overkill” κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου του 1979 (πολλοί από εμάς αγέννητοι τότε), επτά μήνες δηλαδή πριν το “Bomber”, που έδωσε την σκυτάλη στο “Ace of Spades” 13 μήνες αργότερα, το Νοέμβριο του 1980.
Δεύτερον, γιατί το “Ace of Spades” έχει πάρει τόσα πολλλά credits από όλα τα υπόλοιπα, οπότε είπα να υπογραμμίσω και την ύπαρξη άλλων εξίσου σημαντικών δίσκων τους.
Τρίτον, η ύπαρξη των φωνητικών του “Fast” Eddie Clarke (R.I.P. και εσύ, αδερφέ) στο κομμάτι “Step Down” και την εναλλακτική έκδοση του “Stone Dead Forever” που βρίσκεται σε επανεκδόσεις του album, που δεν συνήθιζε να παίρνει το μικρόφωνο από τον “ψηλό”. O Lemmy είχε πει σε μια συνέντευξη του “ο Eddie γκρίνιαζε συνέχεια πως παίρνω όλη τη δόξα, αλλά δεν έκανε κάτι για αυτό. Βαρέθηκα να τον ακούω και του είπα, λοιπόν θα τραγουδήσεις ένα κομμάτι σε αυτό το album. Το έκανε αλλά δεν του πολυάρεσε, μα πραγματικά ήταν καλός τραγουδιστής ο Eddie”.
Η μπάντα έχει ήδη μπει με τα μπούνια σε punk και hard rock κύκλους, είχε εμφανιστεί στο Top of the Pops, με το τραγούδι “Overkill” στα Top40 της Μ. Βρετανίας, και έτσι μπαίνει και πάλι στο στούντιο με τον θρυλικό παραγωγό Jimmy Miller, γνωστό από τη συνεργασία του με τους Rolling Stones. Δεν έλειψαν όμως τα παρατράγουδα στις ηχογραφήσεις του album, αφού ο παραγωγός Jimmy Miller ήταν συνήθως υπό την επήρεια ηρωίνης και εξαφανιζόταν ή τον έβρισκαν να κοιμάται στο τιμόνι τους αυτοκινήτου του. Το παράδοξο είναι πως το “Bomber” ανοίγει με ένα κομμάτι κατά της ηρωίνης, το “Dead Men Tell No Tales”:
“You used to be my friend/ But that friendship’s coming to an end/ My meaning must be clear/ You know pity is all that you hear/ ‘Cause if you’re doing smack/ You won’t be coming back/ I ain’t the one to make your bail/ Dead men tell no tales”
Αργότερα, ο ηγέτης τους Lemmy, παραπονέθηκε για το γεγονός ότι δεν είχαν το χρόνο να παίξουν τα κομμάτια ζωντανά σε συναυλίες και το αποτέλεσμα βγήκε πιο κυριλέ από όσο θα ήθελε. “Πρόσεξε πως ακούγονται ζωντανά” είχε πει στον Joel McIver, συγγραφέα του βιβλίου “Overkill: The Untold Story of Motörhead”. Παρόλα αυτά, το “Bomber” έφτασε στο νούμερο 12 των Βρετανικών charts και απογείωσε λίγο ακόμη τη δημοτικότητα τους.
O Lemmy χτυπάει όσα δεν του αρέσουν σε αυτόν τον δίσκο και εκτός από την ηρωίνη, τα χώνει στην αστυνομία στο “Lawman”, στο γάμο στο “Poison”, στην τηλεόραση στο “Talking Head” και στη show biz στο “All The Aces”, το οποίο περέχει ένα εκπληκτικό solo του Fast Eddie. Το ομώνυμο κομμάτι ήταν εμπνευσμένο από το βιβλίο του Lern Deighton, που είχε τον ίδιο τίτλο και στο εξώφυλλο για πρώτη φορά απεικονίζονται τα πρόσωπα των τριών μελών των Motörhead, μέσα από τα τζάμια του βομβαρδιστικού με τον Snuggletooth στο πλάι.
Μπορεί να μην είναι καλύτερο από το album πριν και το album μετά, αλλά αν αναλογιστεί την πίεση του να γράψεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ήταν όσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι και είναι αναμφισβήτητα από τα καλύτερα album των μεγάλων Motörhead, ενός συγκροτήματος που συγκίνησε τους φίλους όλων των φασμάτων του rock ‘n’ roll και δεν υπάρχει ούτε ένας να μην δείχνει το σεβασμό του σε αυτούς.
Δεν θα τους ξαναδούμε δυστυχώς να παίζουν μπροστά μας, αλλά δεν θα σταματήσουμε να τους ακούμε και θα μεγαλώσουμε και τα παιδιά μας με τα τραγούδια τους! Μάγκες, ζείτε όσο ζει η μουσική…ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
732 
