Οι Wishbone Ash, είναι ένα βρετανικό συγκρότημα του προοδευτικού rock, το οποίο δημιουργήθηκε το 1969 από τον τότε leader, τραγουδιστή και μπασίστα Martin Turner και από τον ντράμερ Steve Upton. Ο βασικός του σκοπός, ήταν να αποτελούνται από τέσσερα μέλη (αναζητούσαν ακόμη έναν κιθαρίστα και έναν “πληκτρά”, αρκετά συχνό φαινόμενο εκείνης της εποχής). Αυτή τους η προσδοκία όμως έμελλε να αλλάξει, όταν βρέθηκαν στον δρόμο τους δύο κιθαρίστες ισάξιου ταλέντου και θαυμασμού για την τεχνική τους, ο Andy Powel και Ted Turner (απλή συνωνυμία με τον Martin). Έτσι λοιπόν, σχηματίστηκαν οι περίφημοι Wishbone Ash, με ένα “δυνατό” ντουέτο στις κιθάρες, μία ασυνήθιστη απόφαση για εκείνη την δεκαετία, μολονότι ελάχιστες μπάντες το είχαν αποπειραθεί τότε με διαφορετική πορεία, μεταξύ άλλων και οι Allman Brothers Band.
Αυτή τους η κινητοποίηση, επηρέασε αργότερα τόσο τον rock ήχο με βασικούς εκπροσώπους τους Thin Lizzy και Blue Öyster Cult, όσο και τον metal με τους Iron Maiden και Judas Priest. Αρχές της δεκαετίας του ’70, το group ξεκίνησε να δραστηριοποιείται έντονα με συναυλίες και τις πρώτες του κυκλοφορίες. Τα “Wishbone Ash” και “Pilgrimage”, προηγήθηκαν του “Argus”, ωστόσο το τρίτο τους άλμπουμ ήταν αυτό που εκτόξευσε την καριέρα τους, έκανε το κοινό της rock μουσικής να παραμιλάει γι’ αυτούς και με μεγάλη ευκολία μπορεί να χαρακτηριστεί highlight και κλασσικό.
Το “Argus” των Wishbone Ash, παρμένο από την ελληνική λέξη ‘Αργος, είναι ένα άλμπουμ του προοδευτικού rock που έκανε αναμφισβήτητα μεγάλη αίσθηση τότε. Οι ηχογραφήσεις γι’ αυτό, έλαβαν χώρα στο De Lane Lea Studios στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1972, με τον Martin Birch (Black Sabbath, Deep Purple, Iron Maiden), υπεύθυνο για το καταπληκτικό αποτέλεσμα του ήχου και τον Derek Lawrence για την παραγωγή του, ενώ το στιχουργικό κομμάτι των τραγουδιών ανέλαβε ο πολυπράγμων Martin Turner. Εκείνη τη χρονιά, διακρίθηκε ως ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς από το περιοδικό Sounds, καθώς έφτασε στο # 3 στην Αγγλία. Το artwork του, παραμένει χαρακτηριστικό για την απλότητα και την ιδιαιτερότητά του έως και σήμερα και είναι εύλογο να αναφέρουμε πως το συγκρότημα συνεργάστηκε με την εταιρία Hipgnosis και τον Storm Thorgerson γι’ αυτό. Εφόσον από άποψη θεματολογίας το άλμπουμ πραγματευόταν τον χρόνο, την ιστορία και τον πόλεμο, η απεικόνιση του αέναου στρατιώτη με το δόρυ σε ετοιμότητα, έμοιαζε εφαρμοστή και ταιριαστή για το “Argus”. Παράλληλα, στο άνοιγμα ολόκληρου του artwork (σε μερικές εκδόσεις), δείχνει τον στρατιώτη να κοιτάει έναν ιπτάμενο δίσκο, προσδίδοντας στο άλμπουμ άθελά (;) του και έναν sci-fi χαρακτήρα.
Βέβαια, όσον αφορά την κλασικότητα που ενέχει ο δίσκος, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κυκλοφόρησε την κατάλληλη περίοδο που το progressive, το hard rock και η ψυχεδέλεια, εξελίσσονταν ραγδαία και μεσουρανούσαν στο ευρύτερο κοινό. Μία ευτυχής συγκυρία, που στάθηκε στο πλευρό των Wishbone Ash και τους ευνόησε. Το “Argus” κατάφερε να αναπτύξει τα παραπάνω είδη, μιας και θεωρούνταν μοντέρνα τότε. Κατόρθωσε να τα κάνει να ακούγονται απλουστευμένα, με την συνοχή και την εύκολη ροή των κομματιών του. Η ποιότητα του ήχου του, αν και σχετικά παλιά, ήταν πολύ προχωρημένη για εκείνη την εποχή, χαρακτηριστικό που μπορεί να του το αναγνωρίσει ένας προσεκτικός και παρατηρητικός ακροατής.
Αναμφισβήτητα είναι ένας δίσκος που έγραψε ιστορία, συνδυάζοντας ταυτόχρονα τον κλασικό rock ήχο με το progressive, πράγμα παράδοξο αν το καλοσκεφτεί κανείς. Για παράδειγμα, οι απότομες αλλαγές στις μελωδίες στα “Time Was”, “Warrior” και “Sometime World”, παραμένουν διαχρονικές, αριστουργηματικές και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για αρκετούς μεταγενέστερους. Οι συμμετοχές τόσο των Martin και Ted Turner, όσο και του Andy Powell στα φωνητικά, προσέδωσαν ταυτόχρονα και ένα ομαδικό στοιχείο στους Wishbone Ash, που δεν είχαν κάποιον “διακριτό” frontman. Στα “Blowin’ Free”, “Leaf And Steam” και “King Will Come” ακόμα, συγχέονται όλα τα παραπάνω με folk μουσική, γεγονός που κατέστησε τον δίσκο πρωτοποριακό και έκανε τον κόσμο να “αγκαλιάσει” τους Wishbone Ash και να “συνωστιστεί” ένα ολόκληρο κοινό γύρω απ’ αυτούς. Το πετυχημένο “Argus”, δυστυχώς επισκίασε το συγκρότημα, το οποίο στη συνέχεια της καριέρας του, αν και κυκλοφόρησε αξιόλογες δουλειές, δεν κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει. Επομένως, καθώς όπως προαναφέρθηκε η επιρροή του στον χώρο της rock μουσικής ήταν τόσο δυνατή και σπουδαία, το επίπεδο της κληρονομιάς του, είναι τόσο μεγάλο χωρίς ενδοιασμούς και πολλές υπεκφυγές.
Ο διάσημος και κλασικός συγγραφέας Oscar Wilde, είχε πει πως απ’ την άποψη της μορφής, το πρότυπο όλων των τεχνών είναι η τέχνη της μουσικής, ένα ρητό στο οποίο πολύ πιθανόν οι Wishbone Ash να στοιχημάτιζαν με το “Argus”. Ένα άλμπουμ, που θα έχουμε την χαρά να το απολαύσουμε ζωντανά πάλι και φέτος στις 22 Φεβρουαρίου στο Κύτταρο, από τον ταλαντούχο Martin Turner (ex-Wishbone Ash).
914 
