Η ιδέα για την δημιουργία του Γερμανικού power/symphonic metal συγκροτήματος, Powerwolf, πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την αλλαγή του millennium από τα αδέλφια Charles και Matthew Greywolf, που ασχολιόντουσαν αρκετά χρόνια με την μουσική. Οι Powerwolf πολύ πριν του “The Sacrament Of Sin”, δεν ήταν απλοί τραγουδοποιοί του power metal των πολέμων και της ανδρείας. Αντιθέτως, ήταν και είναι μουσικοί που μοιράζονται μέχρι και σήμερα ένα κοινό πάθος. Τους αστικούς θρύλους για τους βρικόλακες και τους λυκάνθρωπους (εξ ου και η ονομασία) της Τρανσυλβανίας.
Τα δύο αδέλφια σε ένα ταξίδι τους στην Ρωμανία με σκοπό την εύρεση έμπνευσης, γνώρισαν τον τραγουδιστή Karsten Brill (κατά κόσμον Attila Dorn), που θα έμελλε να ολοκληρώσει το line up των Powerwolf στα φωνητικά. Έχοντας ως συνοδοιπόρους τον Γάλλο drummer Stéfane Funèbre, και τον Γερμανό πληκτρά Falk Maria Schlegel, οι Powerwolf κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Return in Bloodred” το 2007, το “Lupus Dei” δύο χρόνια μετά και το “Bible of the Beast” το 2009.
Η αποχώρηση του Stéfane Funèbre τo 2010, οδήγησε στην ένταξη του Tom Diener στο συγκρότημα, με τελικό αντικαταστάτη του τον Roel van Helden το 2011. Το έτος εκείνο κυκλοφόρησε και το τέταρτο album της μπάντας μέσω της Metal Blade Records, που την έκανε περισσότερο δημοφιλή ανάμεσα στους metalheads. Ο λόγος για το δυναμικό και επικό “Blood of the Saints”, που ανέδειξε το μεράκι των Powerwolf για σύνθεση διασκεδαστικής gothic μουσικής, τη διήγηση “σκοτεινών” ιστοριών και την περιγραφή εικόνων από τους Τρανσυλβανικούς θρύλους.
Οι ηχογραφήσεις του δίσκου έλαβαν χώρα στο Studio Fredman στο Göthenburg της Σουηδίας, ενώ μερικά τραγούδια ηχογραφήθηκαν στην εκκλησία Deutschherrenkapelle. Το συγκρότημα μαζί με τον παραγωγό Fredrik Nordström (γνωστός για τις συνεργασίες του με τους Dimmu Borgir, Opeth, Dark Tranquillity, In Flames, At the Gates, Soilwork, Arch Enemy, Nightrage, Architects και Bring Me the Horizon), κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κλασικό, πιασάρικο και μνημειώδες album, που θα κατακλυζόταν από χορωδίες, δυνατά riffs και ρεφραίν, εκκλησιαστικά όργανα και μελωδικά πλήκτρα, με μία ατμόσφαιρα τουλάχιστον κινηματογραφική που πιάνει τον ακροατή προ εκπλήξεως. Το “Blood of the Saints”, λοιπόν, ήταν εκείνο που χάρισε στους Powerwolf το βραβείο “Power metal album of the year” από το περιοδικό Metal Hammer. Ας θυμηθούμε λοιπόν, τις πιο αξιόλογες στιγμές του.
“Agnus Dei”: Αποτελεί την τέλεια εισαγωγή για τον δίσκο, η οποία αφήνει την αίσθηση ότι παρακολουθεί κανείς cinema. Η περιγραφή σχεδόν σαν απαγγελία του Dorn φέρνει ανατριχίλες και προετοιμάζει τον ακροατή για επικές ιστορίες και επικά τραγούδια.
“Sanctified with Dynamite”: Χορωδίες και maiden-ικά riffs βρίσκονται σε αφθονία εδώ, ενώ είναι αδιανόητο να μην τραγουδήσει κανείς μαζί με τον Attila από τον πρώτο κιόλας στίχο το πόσο “σατανικοί” μπορούν να γίνουν οι Powerwolf! Δεν πρόκειται να βαρεθεί κανένας τα πολλά sing-a-long μέρη του και το ν’ αρνηθεί το πόσο catchy είναι. Αναμφισβήτητα, την παράσταση κλέβουν τα επιβλητικά πλήκτρα του που ακούγονται αρκετά δυνατά στο βάθος και η μικρή διάρκειά του το καθιστά true power metal.
“We Drink Your Blood”: Είναι αυτό το κομμάτι που ξέρουν όλοι όταν ανατρέχουν στο “Blood of the Saints”. Σίγουρα κυμαίνεται σε πιο αργό tempo σε σχέση με το πρώτο και αποτελεί την προτίμηση των DJs για τις λίστες τους. Είναι hit και το ρεφραίν του χαρακτηρίζεται κι αυτό με την σειρά του τουλάχιστον ως ευκολοάκουστο και αξιομνημόνευτο. Το video του γυρίστηκε σε ένα αρχαίο μοναστήρι, το οποίο μεταδίδει την τέλεια ατμόσφαιρα αγαλλίασης και party, μαζί με έναν μοναδικό τρόπο που μόνο οι Powerwolf ξέρουν να δημιουργούν.
“Murder at Midnight”: Το συγκρότημα έως και το τρίτο τραγούδι συνεχίζει με την ίδια φόρμουλα επιτυχίας που αναφέραμε παραπάνω. Το “Murder at Midnight” αν και αρχικά ξεκινά αργά, στη συνέχεια αποπνέει το αίσθημα της επικότητας που το power metal προσφέρει. Οι ερμηνείες του Attila Dorn όπως και η απόδοση των υπολοίπων μελών είναι άξιες θαυμασμού και δένουν άψογα μεταξύ τους.
“All We Need Is Blood”: Το εν λόγω track μοιάζει σαν να είναι το prequel του “We Drink Your Blood”, καθώς παρουσιάζει στη στιχουργική του μία φερόμενη αιτιολογία. Η “δίψα για αίμα” συμβαίνει στο όνομα του Θεού. Εκκλησιαστική μουσική (pipe organ) συνδυαζόμενη με το power metal, με γρηγοριανή μελωδία στα φωνητικά και δεν συμμαζεύεται. Ξεχωρίζει κι αυτό με την σειρά του από τον δίσκο.
“Dead Boys Don’t Cry”: Γρήγορο tempo στις κιθάρες και στα υπόλοιπα όργανα γενικά εδώ. Ο επιβλητικός τρόπος που τραγουδάει ο Attila σε όλη την διάρκειά του και τα παραπάνω σε συνδυασμό, έκαναν το τραγούδι να ακούγεται συνάμα “φρέσκο” και κλασικό.
“Die, Die, Crucified”: Δεν γινόταν το συγκεκριμένο κομμάτι να μην τα καταφέρει στη λίστα μας. Έχει απ’ όλα, κολλητικό ρεφραίν και μελωδίες που φέρνουν στο νου τους Judas Priest με έναν τενόρο frontman, καθιστώντας το άξιο ακρόασης και απόλαυσης ζωντανά στη συναυλία του συγκροτήματος.
“Ira Sancti (When the Saints Are Going Wild)”: Με αυτό γράφεται ο επικός επίλογος του “Blood of the Saints”, τόσο τέλεια, όσο ξεκίνησε.
Οι Powerwolf θα επισκεφτούν την χώρα μας την Παρασκευή στις 29 Νοεμβρίου, για μία μοναδική συναυλία στην Αθήνα στο Piraeus Academy (δελτίο τύπου).
736 
