Μελέτες πάνω στη νεύρωση έγιναν πιο συστηματικές στις αρχές του 20ου αιώνα από τους πατέρες της σύγχρονης ψυχολογίας, Καρλ Γιουνγκ και Ζίγκμουντ Φρόιντ.
“Η διαταραχή συμπεριφοράς σύμφωνα με την οποία το άτομο αδυνατεί ενίοτε να αντιμετωπίσει άγχος και τις ενδοψυχικές συγκρούσεις του” είναι μια σύντομη περιγραφή της νεύρωσης, αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη μουσική θα πεις.
Αυτή τη διαταραχή διάλεξαν σαν όνομα στη λατινική της εκδοχή, Neurosis, οι τρεις φίλοι από το Oakland της California.
Στα τέλη του 1985, οι Scott Kelly, Dave Edwarson και Jason Roeder αποφάσισαν να παίξουν τη μουσική των αγαπημένων τους Amebix, crust punk Βρετανικού συγκροτήματος.
Ο Chad Salter σύντομα προστέθηκε στην μπάντα και με αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της μπάντας “Pain of Mind” (1987).
O προσανατολισμός της μπάντας ήταν καθαρά hardcore/ punk με αρκετές μεταλλικές πινελιές, που σίγουρα δεν θα είναι κάτι ιδιαίτερα αρεστό στους μετέπειτα fans των Neurosis, που θα πιστεύουν πως αυτό το album είναι μια απλή συνωνυμία.
Ο Salter αντικαταστάθηκε 2 χρόνια αργότερα από τον Steve Von Till και με τον ερχομό του Simon McIlroy το 1990, με το synth και τα samplers του, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν.
Το δεύτερο album τους “The Word as Law” δείχνει μία τάση προς την προοδευτικότητα, αλλά δεν αποσπάει πολύ καλές κριτικές και ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί και σε cd με 7 bonus tracks, συμπεριλαμβανομένης και μια διασκευής στο “Day of the Lords” των Joy Division.
To κενό του Salter στα φωνητικά θα υπερκαλύψουν οι Edwarson και Von Till, που κλείνοντας την τριάδα με τον Scott Kelly δημιουργούν ωραία ατμόσφαιρα.
Αφού συμμετέχουν σε ένα 7-ιντσο split tribute στους Discharge, με το κομμάτι “Hear Nothing See Nothing Say Nothing” το 1991, έρχεται ένα χρόνο αργότερα το album που θα αρχίσει να σκαλίζει το όνομα τους στους εγκεφάλους των φίλων της ακραίας μουσικής, το όνομα τους.
Το “Souls at Zero” αποσπάει διθυράμβους και κυκλοφορεί αρχικά μέσω της Alternative Records του punk θρύλου, Jello Biafra, ο οποίος μάλιστα, ανέλαβε και τη μίξη, τον οποίο αργότερα κατηγόρησαν ότι τους “έριξε” οικονομικά.
Το 1999 επανακυκλοφορεί με bonus tracks από τη δική τους, Neurot Recordings, και ξανά το 2010 με νέο artwork, ενώ το 2012 η Relapse ανέλαβε την remastered επανέκδοση του σε βινύλιο.
Οι Neurosis με άλλο πρόσωπο, και πιο sludge άποψη, χωρίς να αποτινάσσουν τον πρότερο ήχο τους, δημιουργούν το πρώτο τους αριστούργημα.
Ο τίτλος του album είναι δανεισμένος από κεφάλαιο του μυθιστορήματος “Το μεγάλο μυστικό θέαμα” του Clive Barker, ενώ το εξώφυλλο είναι εμπνευσμένο από την ταινία τρόμου “The Wicker Man”.
Οι ρυθμοί έπεσαν λίγο, το τοπίο σκοτείνιασε περισσότερο και ο θρύλος άρχισε να χτίζεται.
Με την αλλαγή αυτή ενδεχομένως να έχασαν οπαδούς της πρώιμης εποχής τους, αλλά κέρδισαν χιλιάδες νέους με την ανάγκη τους να εξελιχθούν μουσικά.
Κλασικά όργανα μπαίνουν στο Mixer των Neurosis για πρώτη φορά. Φλάουτο, cello, τρομπέτα και η πρώτη τους συνεργασία με την Kris Force των Amber Asylum, στο βιολί και τη Βιόλα.
Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά, το 1993, η δεύτερη κυκλοφορία τους στην εταιρία του Biafra, δεν άλλαξε πολλά συνεχίζοντας ακάθεκτα την άνοδο προς στην κορυφή.
Το “Enemy of the Sun” χαροποιεί του φίλους τους, φτιάχνοντας ακόμα ένα πολύ καλό album και πλέον, το όνομα Neurosis φτάνει παντού.
Τη μίξη αυτή τη φορά, αναλαμβάνει ο Billy Anderson (Eyehategod, Sleep) και το album ξεκινάει με απόσπασμα της ταινίας “Τσάι στη Σαχάρα” του Bernando Bertolucci, που εισαγάγει την κομματάρα “Lost”.
Ο όγκος γίνεται συνώνυμος της μπάντας και η φρίκη που δημιουργούν οι γεμάτες απόγνωση, φωνές τους σε καθηλώνουν στο άκουσμα του δίσκου.
Το 1996 βρήκε τους Neurosis να κυκλοφορούν ένα split, ουσιαστικά με τους ίδιους τους τους εαυτούς, αφού το “Locust Star” είναι η πρώτη παρουσίαση τους άλλου τους προσώπου με όνομα Tribes of Neurot.
H πέμπτη τους ολομέτωπη επίθεση όμως, “Through silver in blood” σπάει τα πάντα και παίρνει τις καλύτερες δυνατές κριτικές που θα μπορούσε κανείς να αποσπάσει. Έτσι, ξεκινάει και η συνεργασία τους με τη Relapse και τον Billy Anderson να κάθεται μαζί τους και πάλι πίσω από την κονσόλα, ενώ γίνεται και αλλαγή στα πλήκτρα με τον Noah Landis να αναλαμβάνει καθήκοντα, αντί του Simon McIlroy.
Το industrial μπαίνει για τα καλά στις φλέβες της μουσικής τους και η προσπάθεια του να ακούγεται το album, σαν ένα κομμάτι δημιουργώντας ένα άτυπο concept, είναι ιδιαίτερα πετυχημένη.
Το hardcore έχει πάει ήδη περίπατο και μπορεί κανείς μόνο στις φωνές να το υπογραμμίσει, και οι Neurosis ακουμπάνε σαν ήχο τους Godflesh, αλλά με το δικό τους ανεπανάληπτο τρόπο, παίζοντας με το doom, σε ένα αποτέλεσμα που σου τσακίζει τα νεύρα.
Full length album νούμερο 6, με τίτλο “Times Of Grace” (1999) και η φυσική συνέχεια από ηχητικής άποψης, του προκατόχου του.
Αυτό το album, είναι εκείνο που δίδαξε σε μένα τους Neurosis, οδηγούμενος προς τα εκεί από την συμμετοχή και πάλι της Kris Force. Ένας νέο κόσμος δημιουργήθηκε μέσα στα αυτιά μου.
Ο Steve Albini θα κάτσει για πρώτη φορά στη θέση του παραγωγού και ένα album με τίτλο “Grace”, θα κυκλοφορήσει και από το alter ego τους, Tribes of Neurot, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να ακούγεται σαν συνέχεια τους “Times…”
Οι Edwarsdon, Kelly, Von Till, Landis και η κυρία Kris Force θα κυκλοφορήσουν την έβδομη δουλειά των Neurosis το 2001, έχοντας πριν εκδόσει το live “Short Wave Warfare” και το EP “Sovereign”.
Στο “A Sun That Never Sets”, η μπάντα αφήνει λίγο από το σκληρό της εαυτό και αποφασίζει να ριχθεί πιο βαθιά στην κατάθλιψη και την απόγνωση, δείχνοντας την folk μεριά της.
Τραγούδια σαν το “Falling Unknown” αποκαλύπτουν μια ίσως νέα διαδρομή την οποία οι Αμερικανοί θέλουν να ακολουθήσουν.
Οι κριτικές όμως, από την πλειοψηφία του μουσικού τύπου δεν ήταν τόσο καλές με αρκετό κόσμο να ξαφνιάζεται με την απότομη αλλαγή πλεύσης τους.
Η έντονη μανία των Neurosis για τον πειραματισμό τους φέρνουν το 2003 σε μια συνεργασία με την πρώην κημπορντίστρια/ τραγουδίστρια των Swans, Jarboe, προσφέροντας ακόμα περισσότερους εφιάλτες.
Η όμορφες εναλλαγές της φωνής της Jarboe πάνω από τους δυνατούς ήχους των Neurosis να σπάνε την θορυβώδη σιωπή και ένα εξώφυλλο που περιγράφει στο όλον του ακριβώς τι κρύβεται σε αυτή τη δουλειά, οι καλιφορνέζοι προσφέρουν ένα ακόμα αριστούργημα, που κυκλοφόρησε από το ιδιόκτητο τους label, Neurot Recordings.
Έχοντας πάρει φόρα από τη συνεργασία με τη Jarboe, κυκλοφορούν το 2004 το “The Eye of Every Storm”.
Χωρίς να παρατούν τη folk ατμόσφαιρα του “A Sun That Never Sets” επαναφέρουν αρκετά από τα προηγούμενα sludge και post metal στοιχεία τους, φέρνοντας και πάλι κοντά τους όσους απογοητευμένους από την αλλαγή.
Η σχεδόν γοτθική μεριά των Neurosis ανθίζει σε αυτό το album και τους φέρνει ακόμα πιο ψηλά στη λίστα μουσικής προοδευτικότητας στο χώρο του rock/metal, ενώ και η καταχνιά που περιβάλει το δίσκο μπορεί να συγκριθεί με κάποιον των My Dying Bride.
Τρία χρόνια αργότερα, οι Neurosis αποφασίζουν να πάρουν πάνω τους τα πράγματα και κυκλοφορούν το “Given to the Rising” (2007) αποκλειστικά από την Neurot Recordings.
Με το ξεκίνημα του album στο ομώνυμο κομμάτι, το οποίο μπαίνει χωρίς κάποια εισαγωγή κατευθείαν με ήχο από τα παλιά, φαίνεται να θέλουν να θυμίσουν στον κόσμο ότι δε χάθηκε η σκληράδα τους.
Ένα ακόμα album που τσακίζει τους κριτικούς, οι οποίοι στάζουν μέλι και πάλι για την μπάντα.
Πέντε χρόνια σιωπής και το 2012 είναι το έτος επιστροφής στα εγκόσμια, με την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Honor Found in Decay”, το οποίο συνεχίζει βαρύτερα αυτό που ξεκίνησε ο προκάτοχος του.
Παραπάνω, δεν θα γράψω για αυτό μιας και είχα την τιμή να γράψω τη γνώμη μου εκ μέρους του Rockway.gr, οπότε πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε το review του.
Για πρώτη φορά, στην Ελλάδα έρχεται ολόκληρη η πελώρια αυτή μπάντα, στις 3 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη, στο Fuzz Club, με τους Universe217 και τους Agnes Vein να κάνουν τη βραδιά ακόμα πιο ελκυστική.
Και αν δεν έχετε πειστεί, δείτε παρακάτω γιατί πρέπει να πάτε σε αυτό το live.
Σας προτείνω επίσης, να δοκιμάσετε να ακούστε τα προσωπικά albums των Steve Von Till (http://www.vontill.org/) και Scott Kelly (http://www.neurotrecordings.com/artists/smk/smk.php), καθώς και το album φόρο τιμής που έγραψαν παρέα με τον Scott “Wino” Weinrich, διασκευάζοντας τα τραγούδια του Townes Van Zandt.
Αν πάλι σας φαίνονται πολύ χαλαρά για τα γούστα σας υπάρχουν οι Shrinebuilder (http://www.neurotrecordings.com/artists/shrinebuilder/shrinebuilder.php) μπάντα στην οποία συμμετέχει ο Scott Kelly με άλλες υπερδυνάμεις και τους A Storm Of Light, του συνεργάτη τους και visual artist, Josh Graham (http://astormoflight.com/).
Αφεθείτε στα καλέσματα της αβύσσου!
1153 
