Καλοκαίρι έρχεται και πιστεύω πως είναι η καλύτερη στιγμή για μια τέτοια κυκλοφορία να ζεστάνει τις ψυχές μας.
Αν και οι ίδιοι δεν έρχονται από κάποια καυτή παραλία, αλλά από κάποια γειτονιά του New Jersey, οι Streetlight Manifesto έχουν χορευτικούς καλοκαιρινούς ρυθμούς, που σε κάνει να θέλεις να παραγγείλεις μια Pina Collada.
Κυκλοφορούν και πάλι από τη Victory, αισίως, την πέμπτη τους δισκογραφική δουλειά, με τίτλο “The Hand that Thieve”.
Όσοι τους γνωρίζετε ξέρετε περί τίνος πρόκειται και πιθανότατα να τους είδατε και ζωντανά στο Gagarin, πριν δύο χρόνια, αν δεν απατώμαι.
Για τους υπόλοιπους, θα καταθέσω τα παρακάτω.
Μου αρέσει ο allegro ρυθμός που μυρίζει Λατινική Αμερική και Καραϊβική και αυτός ξεχειλίζει στη μουσική των Streetlight Manifesto, που με το μοναδικό uptempo ska-punk rock τους ξεσηκώνουν τα πλήθη και κάνουν και τους στεναχωρημένους να χαμογελούν.
Η επιτυχία τους έγκειται, κατά τη γνώμη μου στην εκπληκτική χρήση των πνευστών, κατά μήκος των συνθέσεων τους, με τρομπέτα, τρομπόνι και σαξόφωνα να παίζουν μεταξύ της παραλίας και του σαλονιού και στην ιδανική για το είδος χροιά του Tomas Kalnoky, να συναντά και άλλες φωνές στα χορωδιακά ρεφρέν.
Ξεκινάει σχεδόν a capella με τους πρώτους στίχους του “The Three of us” και αμέσως κερδίζει τον ακροατή εξαρχής και τον κάνει να σκέφτεται την ζεστή άμμο και τα δροσερά κύματα κάποιας μακρινής θάλασσας και καυτά μπικίνι πάνω από ηλιοκαμένη σάρκα.
Το ομώνυμο τραγούδι που συναντάται παρακάτω είναι σίγουρα, μια από τις καλύτερες στιγμές του album, να αλλάζει το tempo στα τέλη του σε κάτι πιο κανταδόρικο και το μόρφο 6λεπτο “With any sort of certainty” να δείχνει πως η γκρούπα αυτή δε φοβάται να γράψει και πιο αντισυμβατικά, σε διάρκεια κομμάτια για το είδος.
Με συνθέσεις που ακουμπούν ακόμα και τη samba (“If Only Memories”), το “The Hand that Thieve” θα ακουστεί από ηχοσυστήματα στημένα σε παραλίες όλου του κόσμου, με ανθρώπους να χορεύουν ιδρωμένοι κάτω από το ηλιοβασίλεμα και μπορώ να πω πως και εγώ θα τους κάνω παρέα!
Χορεύουμε τώρααα… όλεεε!
619 
