Ομολογουμένως οι συμπαθείς Φιλανδοί power metallers, Stratovarius, έχουν περάσει πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια. Μια ο πλήρης αποσυντονισμός ελέω Tolkki, η (δικαιολογημένη) φυγή του από το σχήμα και η αντικατάσταση από τον (ταλαντούχο) Matias Kupiainen, ο νέος μπασίστας στην πορεία (Lauri Porra) και πιο πρόσφατα, η ασθένεια και εν τέλει η αποχώρηση του Jorg Michael που φέρνει στη θέση του τον Rolf Pilve, πίσω από τα drums, συντελούν σε μια αλληλουχία γεγονότων που δεν έχουν αφήσει σε ουσιαστική ησυχία τη μπάντα.
Πέρα λοιπόν, του ότι με όλες αυτές τις αλλαγές, ο μέσος όρος ηλικίας του group μειώθηκε αισθητά, οι Stratovarius καλούνται συνεχώς να αποδείξουν πως δεν πρόκειται για μια χαμένη υπόθεση και μέχρι στιγμής κινούνται στο σωστό δρόμο (ειδικά με το περσινό “Elysium”), άσχετα εάν δε γίνεται ο ανάλογος ντόρος που γινόταν γύρω από το όνομά τους τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.
Το “Under Flaming Winter Skies- Live In Tampere” έρχεται σε μια σωστή χρονικά περίοδο, μιας και σηματοδοτεί το τέλος μια πενταετίας γεμάτο προβλήματα ενώ παράλληλα αποτελεί και την τελευταία ηχογραφημένη συμμετοχή του Jorg Michael. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να θέτεις νέες αφετηρίες, από ένα ζωντανά ηχογραφημένο album.
Το θέμα όμως με το “Under Flaming Winter Skies” είναι πως είναι λειψό! Διπλό cd, είκοσι τραγούδια και παρόλα αυτά δε συναντάται κανένα από τις τρεις πρώτες δουλειές τους (οκ, αυτό είναι κάπως λογικό, μιας και τότε δεν τραγουδούσε καν ο Kotipelto και εδώ που τα λέμε δεν υπήρχε κανείς από το σημερινό σχήμα), όπως και από τα “4th Dimension”, “Destiny” και “Stratovarius”.
Για την ακρίβεια έχουμε δύο συνθέσεις από το “Elysium” (“Under Flaming Skies”, “Darkest Hours”), δύο από το “Polaris” (“Deep Unknown”, “Winter Skies”), μια από κάθε “Elements” album (“Eagleheart”, “I Walk to My Own Song”), μια από το “Infinite” (“Hunting High and Low”), έξι (!) από το “Visions” (“The Kiss of Judas”, “Black Diamond”, “Legions”, “Paradise”, “Coming Home”, “Visions”) δύο από το “Episode” (“Father Time”, “Speed of Light”), ενώ συναντώνται και διασκευές στα “Burn” (Deep Purple) και “Behind Blue Eyes” (The Who). Τέλος, την κυκλοφορία συμπληρώνουν ένα guitar, ένα bass και ένα keyboard solo.
Είναι μυστήριο λοιπόν το πώς κατάφερε μια μπάντα με τόσο πλούσια δισκογραφία να κυκλοφορήσει ένα τόσο ελλιπές live. Τόσα τραγούδια από το “Visions” ούτε στην περιοδεία του δεν έπαιζαν (που λέει ο λόγος)! Και όχι, δε με χαλάνε καθόλου οι προσθήκες των “Legions”και “Coming Home”, αλλά αντί για τα solo και τις (μέτριες) διασκευές, θα προτιμούσα περισσότερο και καλύτερο υλικό. Τι να το κάνω το “Winter Skies” σα μπαλάντα, όταν έχεις τόσες καλύτερες (και δεν εννοώ μονάχα το “Forever”); Και μην ακούσω τη δικαιολογία του στυλ “δεν ήθελαν να παίζουν τα ίδια και τα ίδια”, διότι καμία πρωτοτυπία δε φέρει το setlist και η μόνη “έκπληξη” είναι το ότι παραγκωνίζονται σημαντικά για την ιστορία τους τραγούδια. Και δεν έχω καμία ένσταση με τις πιο πρόσφατες συνθέσεις. Μάλιστα θα θεωρούσα πιο λογική την ύπαρξη μιας ή δύο ακόμα από το “Elysium”.
Εκτελεστικά είναι (όπως αναμενόταν) αρτιότατο. Βέβαια, το ότι ανάμεσα στα κομμάτια ο Kotipelto μιλάει (όπως είναι λογικό) μονάχα στα φιλανδικά, είναι κάπως περίεργο, αλλά στην τελική δεν αποτελεί και ιδιαίτερο πρόβλημα. Το θετικό του “Under Flaming Winter Skies” είναι πως πρόκειται για το δεύτερο, επίσημο, live album του group, ύστερα από αρκετά χρόνια. Το αρνητικό είναι πως δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό και στην προσπάθειά του να προσεγγίσει κόσμο δίνοντας βάρος στον πιο επιτυχημένο δίσκο των Stratovarius, χάνει την ουσία. Fans only, λοιπόν!
704 
